Babeszjoza, nazywana także piroplazmozą, to choroba wywoływana przez pierwotniaka z rodzaju Babesia. Głównymi czynnikami etiologicznymi są: Babesia canis canis, B. canis rossi i B. canis vogeli. Do zarażenia dochodzi w czasie ssania krwi przez zarażonego kleszcza, który wprowadza do tkanek wraz ze śliną formy inwazyjne – sporozoity. Im dłużej kleszcz będzie tkwił w skórze naszego zwierzaka, tym ryzyko transmisji patogenu jest wyższe. Wzrost przypadków chorobowych obserwuje się w okresach największej aktywności kleszczy: w okresie wiosenno-letnim oraz letnio-jesiennym. Czas rozwoju choroby u psów wynosi od kilku do kilkunastu dni, pojawia się gorączka, osłabienie, brak apetytu, odwodnienie, bladość błon śluzowych. Inną, równie poważną chorobą jest borelioza. O ile u ludzie jest to dość dobrze poznana choroba, o tyle u zwierząt jej diagnozowanie nie jest już takie oczywiste.  Powodowana jest przez krętki Borrelia burgdorferi. Okres rozwoju choroby wynosi od 2 do 5 miesięcy. U psów nie stwierdza się rumienia wędrującego, który jest charakterystyczny dla ludzi. Wynika to z pigmentacji skóry oraz występowania gęstej okrywy włosowej u naszych czworonożnych przyjaciół. U psów choroba może mieć charakter bezobjawowy. Może się zdarzyć, że u psa wystąpią objawy takie jak: powiększenie węzłów chłonnych, zapalenie stawów i narządów, wysoka gorączka.

Erlichioza psów powodowana jest przez riketsje z rodzaju Ehrlichia, a dokładniej przez E. canis. Bakteria ta atakuje limfocyty i monocyty, czyli komórki układu odpornościowego. Zakażenie prowadzi do rozwoju choroby nazywanej erlichiozą monocytarną. Objawy mogą pojawić się w przeciągu 1 do 4 miesięcy. Chore psy wykazują apatię, depresję, brak apetytu, gorączkę, duszność, powiększenie węzłów chłonnych.