Tutaj znane są już nazwiska osób, które wyhodowały niebieskookiego królika. Są to hodowcy Lohse z Dippolswalde i Kluge z Hohndorfu. Po raz pierwszy zaprezentowali swojego podopiecznego w 1919 roku na światowej wystawie w Lipsku. W 1950 roku pierwsze hermeliny zostały zawiezione do Anglii, w kraju podobnego królika o nazwie „polish” została przyjęta nazwa Hermelina Notherland Dwarf (karzełek holenderski). W Polsce nie mamy głębokich tradycji hodowania karzełków ale obecnie na wystawach są prezentowane zarówno Hermeliny czerwono jak i niebieskookie Hermelin jest jedną z niewielu ras, która jest hodowana i uznana we wszystkich krajach gdzie obowiązują wzorce królików rasowych. Odmiany Hermelinów różnią się od siebie przede wszystkim kolorem oczu – czerwono i niebieskookie. Ich waga idealna wynosi od 1,1 kg do 1,35kg i nie może przekraczać 1,5 kg.

Kształt ciała hermelinów jest zwarty, cylindryczny równo szeroki i zaokrąglony. Hermeliny mają krótkie i gęste futro ze względu na strukturę bardziej miękką od innych ras karłowatych. Uszy powinny być dobrze owłosione. Głowa królika jest dość duża w stosunku do ciała i posiada bardzo szerokie czoło oraz duże, dobrze widoczne oczy. Uszy o idealnej długości powinny do siebie przylegać, być zaokrąglone na końcach i mieć  5-6 cm. Kolor Hermelina to dobrze połyskujący, czysto biały zarówno na grzbiecie jak i brzuchu.