Krótka sierść z niezbyt gęstym podszerstkiem nie wymaga codziennie dużych nakładów pracy, zazwyczaj wystarczy przeczesywanie gumowym zgrzebłem lub rękawica raz na kilka tygodni. O ile nie ma wyraźniej potrzeby kąpiele nie muszą odbywać się częściej niż dwa trzy razy w roku. Niewielkie zabrudzenia, takie jak niewielkie ilości piachu czy błota, a także ślady po moczu na sierści możemy usunąć zmoczonym ręcznikiem czy też tak zwanym suchym szamponem który nie wymaga pełnego moczenia i kąpania psa, wystarczy jedynie nałożyć odrobinę preparatu na zabrudzenie a później wyczesania lub dokładne wytarcie. Pozwoli to na zachowanie podstawowej higieny pomiędzy kąpielami.

Uwagi wymagają uszy beagli, ze względu na to, że są dość duże i ciężkie blokują dopływ powietrza do kanału słuchowego, są więc narażone na częstsze infekcje bakteryjne i grzybicze.

Beagle są psami dość upartymi i niezależnymi co nie znaczy, że nie da się ich wychować i wyszkolić. Może to zająć więcej czasu i wymagać bardzo dużo cierpliwości ale jest możliwe. Ważna jest również więź z właścicielem, dużo lepiej pracuje się z psem który ma z opiekunem dobrą, pozytywną emocjonalną relację.

Nie można również ukrywać, ze beagle są dość głośnymi psami. Ich głos niski, głęboki zarówno podczas szczekania jak i wycia jest bardzo donośny. Musimy więc rozważyć, czy nie jest to cecha która będzie przeszkadzać nami i otoczeniu w którym mieszkamy.

U beagli zauważalnie częściej niż u innych ras psów występuje lek separacyjny. Nie ma jednoznacznej dowodów potwierdzających rakach hipotezę ale może się to wiązać ze sposobem w jaki były pierwotnie użytkowane. Przez lata hodowli Beagle były utrzymywane w wielkich sforach, liczących nawet do kilkuset psów, pracowały i żyły w grupach. Pracę nad lękiem warto zacząć już z bardzo młodym psem, najlepiej z behawiorystą doświadczonym w rozwiązywaniu tego typu problemów. Musimy zdawać sobie jednak sprawę, że lęk separacyjny nie jest zaburzeniem z którym poradzimy sobie po jednej czy dwóch sesjach. Jest to problem którym w mniejszym lub większym natężeniu będziemy borykać się przez większość życia psa, jednak dzięki systematycznej pracy możemy mieć nad tym kontrolę i znacznie poprawić komfort życia psa.

Jak w przypadku każdej innej rasy przed decyzją o adopcji lub kupnie psa musimy przemyśleć czy cechy charaktery konkretnej rasy i nasz tryb życia uda się pogodzić i czy będziemy w stanie poświęcić psu odpowiednio dużo czasu