Sygnały ostrzegawcze u zwierząt

Mimo że zwierzęta nie są w stanie mówić to praktycznie wszystkie gatunki mają rozbudowane sposoby komunikacji. Porozumiewają się głównie za pomocą mowy ciała i wydawanymi przez siebie dźwiękami. Wszystkie elementy komunikacji mają przekazywać konkretne informacje. Dzięki temu na podstawie obserwacji ich zachowania jesteśmy w wstanie ocenić jak się czują w danej sytuacji.
AUTOR: Anna Siennicka

Czas czytania: 4 min

Bardzo ważnym elementem porozumiewania się wszystkich gatunków są sygnały ostrzegawcze. W przypadku zwierząt domowych są to zazwyczaj zespoły zachowań które mają jednoznacznie przekazać, że zwierzę jest niezainteresowane kontaktem i w razie naciskania przez potencjalnego przeciwnika może odpowiedzieć atakiem. Tego typu zachowania wykazują nie tylko zwierzęta które zazwyczaj są ofiarami ale również drapieżniki. W ich przypadku zachowania tego typu wykształciły się w celu odstraszania przeciwników z którymi chociażby wilki konkurowały o pożywienie i terytorium. U zwierząt które są potencjalnymi ofiarami jak na przykład gryzonie i króliki zachowania ostrzegawcze służą także do ostrzegania innych zwierząt żyjących w grupie przed zagrożeniem.


W przypadku zwierząt domowych bardzo rozwiniętą komunikacja niewerbalna cechują się na przykład:


PSY

U zdrowych, zsocjalizowanych i prawidłowo komunikujących się psów atak jest koniecznością. Psy atakują przeciwnika dopiero w momencie kiedy nienawidzą innego wyjścia z sytuacji, kiedy tylko mogą starają się unikać bezpośredniej konfrontacji. Na podstawie badań zachowania psów w różnych sytuacjach utworzono tak zwana drabinę agresji. U jej podstawy znajdują się tak zwane zachowania czy też sygnały uspokajające. Są to bardzo subtelne zachowania wykazywane przez psy w sytuacjach w których nie czują się one komfortowo. Może to być oblizywanie nosa, ziewanie czy częste mruganie. Im wyżej w drabinie agresji tym bardziej widoczne zachowania, takie jak odwracanie głowy czy też stawanie bokiem do źródła dyskomfortu czy strachu. Następnie węszenie i obchodzenie łukiem potencjalnego zagrożenia. Bezpośrednio poprzedzające atak mogą pojawić się stroszenie sierści, warczenie, sztywnienie ciała i pokazywanie zębów

KOTY

W przypadku kotów zachowania ostrzegawcze mogą być subtelniejsze i trudniejsze do zauważenia od tych prezentowanych przez psy ale mimo to może je zauważyć nawet niewprawny obserwator. Jednym z najbardziej charakterystycznych sygnałów zdenerwowania jest poruszanie ogonem. Początkowo jest to zazwyczaj lekkie poruszanie ogonem które może oznaczać irytację, rytmiczne silne uderzanie końcówka ogona oznacza już dość silna frustrację, Im częstsze uderzenia tym jest ona silniejsza.

Sygnałem irytacji, zwłaszcza w momencie w którym dotykamy kota może być również falowanie skóry. Jest to sygnał, że któraś z pieszczot nie przypadła naszemu kotu do gustu i zaczyna się on denerwować, jeśli nie przestaniemy go dotykać to z dużym prawdopodobieństwem zaatakuje.

Sygnałem prezentowanym przez bardzo zdenerwowanego kota jest również położenie uszu, płasko przy samej głowie. Ta czynność razem z grymasem twarzy oraz syczeniem sygnalizuje, że kot jest wściekły i prawdopodobnie będzie próbował atakować.

Gryzonie i króliki jako potencjalne ofiary w sytuacji zagrożenia prawdopodobnie będą próbowały uciekać. Jednak wykształciły zachowania mające na celu odstraszać potencjalnego przeciwnika lub ostrzegać inne zwierzęta przed zagrożeniem.


Króliki, podobnie jak myszoskoczki swoje niezadowolenie mogą sygnalizować głośnym tupaniem.

U szynszyli i świnek morskich dyskomfort lub zaniepokojenie może być sygnalizowane szczękaniem zębami. Dźwięki podobne do psiego szczekania wydawane przez szynszyle może oznaczać ostrzeganie przed niebezpieczeństwem.

Koszatniczki ostrzegają swoich towarzyszy przed zagrożeniem głośnym piskiem, a jeśli to nie zadziała zamierają w bezruchu udając martwe. Podobnie mogą zachowywać szczury, również potrafią zamierać w poczuciu zagrożenia. Poza tym mogą sygnalizować lęk szybkimi drżeniami ogona. Natomiast gotowość do ataku pokazują strosząc sierść na grzbiecie, fukając i delikatnie podskakując.


Niezależnie od gatunku, jeśli zauważymy że nasz zwierzak jest spięty, bardziej nerwowy i wykazuje któryś z sygnałów ostrzegawczych zastanówmy się co w jego otoczeniu może go powodować.

Wybrane dla Ciebie

Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?

Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.

czytaj

Podstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?

Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?

czytaj

Psy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?

Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.

czytaj

Leczenie żółwi

Nie płaczą, nie wyją, nie wydają dźwięków… Skąd możemy wiedzieć, co dolega żółwiom? I na co się je leczy?

czytaj

  • ZDROWY PUPIL

  • Zobacz bezpłatne poradniki dotyczące pielęgnacji i żywienia małych zwierząt domowych. Więcej materiałów w dziale Pobierz