7 mitów dotyczących węży
Czas czytania: 5 min
1. Węże w hodowlach są jadowite
Hodowla jadowitych węży jest w Polsce zabroniona (z małymi wyjątkami ale o tym zaraz) i niezbyt popularna. 99% osobników spotykanych w hodowlach, stanowią te nie jadowite – rożne gatunki dusicieli i węży właściwych. Spośród wszystkich gatunków jadowitych, w Polsce możliwa jest hodowla tylko niektórych (np. tych z rodzaju Trimeresurus czy Atheris). Wiąże się toz uzyskaniem niezbędnego zezwolenia, które wydawane jest po spełnieniu wielu rygorystycznych wymogów.
2. Wąż jest obślizgły
Chyba najczęściej spotykany mit. Węże, w przeciwieństwie do np. płazów nie pozostawiają żadnego śluzu, ani nie są wilgotne w dotyku. Mimo, to większość osób, które nie dotykało nigdy węża, jest zdzwionych tym, że jego ciało jest suche. W ciągu całej mojej trwającej po dziś dzień, przygody z hodowlą węży, 99% osób które odważyło się dotknąć, któregoś z moich węży dochodziło do tych samych wniosków – „ale on fajny w dotyku”.
3. Wąż jest agresywny
To czy wąż jest agresywny czy nie, zależy od wielu czynników. Od gatunku, temperamentu, stopnia oswojenia, momentu i sposobu w jaki go wyjmujemy itp. Większość popularnych w hodowlach gatunków, nie wykazuje zbytnio zachowań agresywnych (pomijając sytuacje w których wąż zostanie do tego sprowokowany) i szczerze mówiąc chomiki czy króliki są zwierzętami, które gryzą nieporównywalnie częściej niż węże.
4. Dusiciel – jest niebezpieczny bo może udusić
Większość popularnych gatunków dostępnych w hodowlach to węże z rodziny dusicielowatych lub węże właściwe (które również zabijają swoje ofiary poprzez duszenie). Mimo, że brzmi to strasznie to w rzeczywistości takie nie jest. Węże które mają w zwyczaju duszenie swoich ofiar, robią to głównie wtedy gdy polują i chcą zjeść daną ofiarę. Żeby wąż chciał użyć swojej całej siły i próbować nas udusić, musielibyśmy zrobić mu krzywdę (np. założyć go na szyję i przypadkowo przytrzasnąć mu ogon drzwiami). Inaczej się ma sytuacja przy dużych dusicielach. Mimo, że nie zdarza się, aby próbowały one udusić swojego właściciela, to przyjęło się że dla bezpieczeństwa, przy osobnikach powyżej 3m, przy obsłudze takiego węża, na każdy 1m powinna przypadać 1 osoba.
5. Wąż który mierzył swoją właścicielkę sprawdzając czy jest ją w stanie zjeść
Chybanajstarszy z mitów, który stał się swego rodzaju miejską legendą. Opisałem, go w całości w 11 numerze kwartalnika PetsWorld, tak więc tutaj tylko po krótce, przedstawię czego on dotyczy. Pod koniec lat 90 lub na początku XXI wieku (dokładna data nie jest znana), zaczęła na forach internetowych krążyć legenda o kobiecie, która hodowała węża, który rzekomo luzem pełzał po mieszkaniu, sypiał obok niej w łóżku a z czasem przestał jeść. Zaniepokojona opiekunka owego pupila udała się do weterynarza, którzy stwierdził, że wąż rozciągając się wzdłuż jej ciała, sprawdzał czy jest ją w stanie zjeść.
6. Węże są trudne w hodowli
Nadal panuje przekonanie, że wąż jest zwierzęciem, którego hodowla stwarza wiele problemów. Nic bardziej mylnego. Jeśli od początku podejdziemy do tematu w sposób odpowiedzialny (zadbamy o kupno odpowiedniego terrarium/zbiornika, ogrzewania, wyłącznika czasowego/termostatu i innych rzeczy potrzebnych do utrzymania odpowiednich warunków). To ilość czasu, który musimy poświęcić na opiekę nad wężem, jest nieporównywalnie mniejsza niż w przypadku chociażby hodowli rybek akwariowych czy chomika. Węże są mało wymagającymi zwierzętami, które jedzą rzadko (w porównaniu do innych zwierząt) i tak samo rzadko się wypróżniają. Tak naprawdę, nie ma lepszego zwierzęcia (oprócz ptaszników) dla osób, które posiadają mało wolnego czasu, który mogli by przeznaczyć dla zwierzaka.
7. Karmiony żywą karmą
Hodowla węży, kojarzy się z pokarmem jaki otrzymują, mianowicie gryzoniami (głównie). Wyobrażenie na ten temat, zawiera jednak nieścisłości. Większość osób nie mających na co dzień styczności z wężami, jest pewna, że karmi się je żywymi gryzoniami. Nie licząc pewnych specyficznych okoliczności (np. rozkarmianie młodych węży), większość osobników, karmiona jest pokarmem martwym. Często spotkałem się z opinią, że trzeba podawać żywy pokarm, gdyż jest to zgodne z naturą itp. Nic bardziej mylnego. W środowisku naturalnym, węże często odżywiają się pokarmem martwym, który znajdą na swojej drodze. W domowych hodowlach, podawanie żywych gryzoni jest niehumanitarne z 2 głównych powodów. Pierwszym z nich, jest powolna śmierć w męczarniach, gryzonia duszonego w splotach węża. Drugim jest ryzyko pogryzienia, okaleczenia lub nawet zabicia, węża przez żywego gryzonia, który został mu podany. W większości sklepów zoologicznych, można zakupić mrożone gryzonie i na takich powinniśmy bazować (podawać je po uprzednim rozmrożeniu).
Wybrane dla Ciebie
Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?
Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.
czytaj
Podstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?
Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?
czytaj
Psy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?
Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.
czytaj
Leczenie żółwi
Nie płaczą, nie wyją, nie wydają dźwięków… Skąd możemy wiedzieć, co dolega żółwiom? I na co się je leczy?
czytaj
