Szpic miniaturowy
Czas czytania: 3 min
- Wygląd
Pomeranin to niewielki pies o wadze około 2-3 kg. Jego budowa jest bardzo proporcjonalna z piękną, gęstą sierścią i puszystym ogonem. Najczęściej spotykane umaszczenie to brązowe, czarne, kremowe i białe. Ma niewielką głowę z charakterystycznymi, spiczastymi uszami.
- Charakter
Pomeranin jest bardzo oddany i towarzyski. Zwykle wybiera jednego człowieka, któremu jest oddany, co nie oznacza, że zapomina o pozostałych członkach rodziny. Szuka uwagi człowieka, lubi być w centrum uwagi. Mimo to, ceni sobie również swoją niezależność i nie spędza każdej chwili na kolanach właściciela. Wobec obcych jest raczej nieufny i podchodzi do nich z dystansem. Uchodzi za rasę spokojną, jednak jest też hałaśliwy. Szpic miniaturowy jest bardzo inteligentny lecz mimo to nie jest łatwy do przeszkolenia. Wymaga cierpliwości opiekuna, a sam trening nie może trwać zbyt długo, by nie znudzić psa. Mimo niewielkich rozmiarów pies ten potrzebuje sporej dawki ruchu i chętnie uczestniczy w zawodach agility.
- Pielęgnacja
Z uwagi na gęstą, dwuwarstwową sierść szpic miniaturowy wymaga regularnej pielęgnacji. Oznacza to codzienne wyczesywanie, by nie tworzyły się kołtuny. Pies wymaga również odwiedzin u groomera, by cieszyć się piękną fryzurą. Właściciel powinien zadbać o kąpiele psa, używając przy tym specjalnych kosmetyków, które nie podrażnią skóry. Szpic miniaturowy wymaga również regularnego obcinania pazurów.
- Zdrowie
Długość życia szpica miniaturowego wynosi około 11-16 lat. Jest psem odpornym zarówno na niskie jak i wysokie temperatury. Nie oznacza to jednak, że pies może żyć na dworze. Pies uchodzi za zdrową i długowieczną rasę. Są jednak dolegliwości, które im towarzyszą. Należą do nich choroby skóry, zębów a także stawów.
- Dla kogo?
Pomeranin potrzebuje codziennej dawki ruchu. Lubi też uprawiać sporty wraz ze swoim właścicielem, zatem jest idealny dla rodziny sportowców. Nie oznacza to jednak, że rezygnuje z wylegiwania z rodziną. Kiedy nie poświęca się mu wystarczającej ilości uwagi, będzie chciał ją zwrócić szczekaniem. Rasa uchodzi za hałaśliwą, co trzeba mieć na uwadze, szczególnie mieszkając w bloku. W kontakcie z małymi dziećmi, które traktują go jako żywą zabawkę, mogą być rozdrażnione a w ostateczności agresywne. Problem ten znika, ze starszymi dziećmi, które mają obycie w kontakcie ze zwierzętami i znają granice.
Wybrane dla Ciebie
Rola zoofizjoterapii w życiu psiego seniora
Zoofizjoterapia to jedna z dziedzin nauk weterynaryjnych, która z roku na rok zyskuje coraz większą popularność i budzi zainteresowanie zarówno wśród lekarzy weterynarii i opiekunów zwierząt.
czytaj
Które koty są spokojne? Przewodnik po rasach
Przyjęcie kota pod swój dach to decyzja na długie lata. W końcu to nie tylko zwierzę, ale nowy domownik, który powinien pasować do stylu życia i osobowości opiekunów.
czytaj
Nosework, czyli wyjątkowy sport kynologiczny. Rozmowa z Sylwią Babicz ze Szkoły dla psów Piąty Pazur w Gdańsku (podcast, zdjęcia)
Od 150-300 milionów. Tyle receptorów znajduje się w psim nosie. Ich dokładna liczba zależy między innymi od rasy psa. Tymczasem człowiek ma ich zaledwie 5-6 milionów. O fenomenie psiego nosa oraz zabawie w „poszukiwanie zapachów” porozmawialiśmy z Sylwią Babicz, instruktorką noseworku i psiego fitnessu ze Szkoły dla psów Piąty Pazur w Gdańsku. Przyjemnego węsze… słuchania!
czytaj
Koty rasowe vs koty dachowe – wygląd, pochodzenie, wyzwania
Koty wolno żyjące są w naszym kraju problemem, który próbujemy redukować poprzez kastrację i odławianie. Jak to możliwe, że jednocześnie prowadzone są hodowle, w których co roku na świat przychodzą młode? Dlaczego jedne zwalczamy, a drugie nie wzbudzają żadnych kontrowersji?
czytaj
