Beagle
Czas czytania: 4 min
Istnieją dwie teorie mówiące o pochodzeniu tej rasy. Jedna mówi o przodkach beagli pochodzących ze starożytnej Grecji, które razem z Rzymianami dostawały się na tereny dzisiejszej Wielkiej Brytanii. Druga o psach pochodzących od Francuskich psów gończych które trafiały do Anglii w czasie wojny stuletniej. Podobieństwo do harrierów i foxhoundów może sugerować, że rasy te również miały wpływ na rozwój tej rasy. Pewne jest to, ze klub miłośników tej rasy powstał w Wielkiej Brytanii już pod koniec XIX wieku, a psy w typie beagla był wykorzystywane do polowań na lisy i zające już w XIV wieku.
Nazwa rasy może pochodzić od celtyckiego słowa beag – mały, co może odnosić się do rozmiarów ciała tej rasy (beagle są jedną z najmniejszy ras psów gończych) lub od francuskiego begueule oznaczającego rozdziawiony pysk co z kolei może nawiązywać do dźwięków wydawanych przez te psy, a także ich „gadatliwość”
Beagle są psami średniej wielkości o zwartej budowie ciała. Najczęściej występującym umaszczeniem jest tricolor z białym brzuchem, końcówką ogona i pyska wyraźnie odgraniczonymi od brązowej lub rudej laty na grzbiecie i szczycie głowy przykrytej ciemniejszym czarnym nalotem lub wyraźnym czaprakiem. Dużo rzadziej występuje umaszczenie bicolor (dwukolorowe czy tez łaciate) gdzie na białym tle pojawiają się wyraźnie laty różnej wielkości (zdarza się tak, że jedna duża lata przykrywa bardzo dużą części ciała psa). Kolor lat powinien być jednolity na całym ciele, mogą być one od brązowego przez rudy po jaśniejsze odcienie kremowego.
Krótka sierść z niezbyt gęstym podszerstkiem nie wymaga codziennie dużych nakładów pracy, zazwyczaj wystarczy przeczesywanie gumowym zgrzebłem lub rękawica raz na kilka tygodni. O ile nie ma wyraźniej potrzeby kąpiele nie muszą odbywać się częściej niż dwa trzy razy w roku. Niewielkie zabrudzenia, takie jak niewielkie ilości piachu czy błota, a także ślady po moczu na sierści możemy usunąć zmoczonym ręcznikiem czy też tak zwanym suchym szamponem który nie wymaga pełnego moczenia i kąpania psa, wystarczy jedynie nałożyć odrobinę preparatu na zabrudzenie a później wyczesania lub dokładne wytarcie. Pozwoli to na zachowanie podstawowej higieny pomiędzy kąpielami.
Uwagi wymagają uszy beagli, ze względu na to, że są dość duże i ciężkie blokują dopływ powietrza do kanału słuchowego, są więc narażone na częstsze infekcje bakteryjne i grzybicze.
Beagle są psami dość upartymi i niezależnymi co nie znaczy, że nie da się ich wychować i wyszkolić. Może to zająć więcej czasu i wymagać bardzo dużo cierpliwości ale jest możliwe. Ważna jest również więź z właścicielem, dużo lepiej pracuje się z psem który ma z opiekunem dobrą, pozytywną emocjonalną relację.
Nie można również ukrywać, ze beagle są dość głośnymi psami. Ich głos niski, głęboki zarówno podczas szczekania jak i wycia jest bardzo donośny. Musimy więc rozważyć, czy nie jest to cecha która będzie przeszkadzać nami i otoczeniu w którym mieszkamy.
U beagli zauważalnie częściej niż u innych ras psów występuje lek separacyjny. Nie ma jednoznacznej dowodów potwierdzających rakach hipotezę ale może się to wiązać ze sposobem w jaki były pierwotnie użytkowane. Przez lata hodowli Beagle były utrzymywane w wielkich sforach, liczących nawet do kilkuset psów, pracowały i żyły w grupach. Pracę nad lękiem warto zacząć już z bardzo młodym psem, najlepiej z behawiorystą doświadczonym w rozwiązywaniu tego typu problemów. Musimy zdawać sobie jednak sprawę, że lęk separacyjny nie jest zaburzeniem z którym poradzimy sobie po jednej czy dwóch sesjach. Jest to problem którym w mniejszym lub większym natężeniu będziemy borykać się przez większość życia psa, jednak dzięki systematycznej pracy możemy mieć nad tym kontrolę i znacznie poprawić komfort życia psa.
Jak w przypadku każdej innej rasy przed decyzją o adopcji lub kupnie psa musimy przemyśleć czy cechy charaktery konkretnej rasy i nasz tryb życia uda się pogodzić i czy będziemy w stanie poświęcić psu odpowiednio dużo czasu
Wybrane dla Ciebie
Które koty żyją najdłużej?
Każdy z nas chciałby cieszyć się szczęśliwym życiem ze swoim kotem. Kiedy witamy nowego, czworonożnego przyjaciela w naszym domu, rzadko kiedy myślimy o nieuchronnej, ale nadal zdecydowanie odległej wizji rozstania.
czytaj
Wesołych Świąt!
Drodzy miłośnicy zwierząt! W tym magicznym czasie świąt Bożego Narodzenia dziękujemy Wam za miłość, troskę i zaangażowanie w życie Waszych pupili. To dzięki Wam świat zwierząt jest pełen ciepła, radości i bezinteresownej miłości.
czytaj
Jak opiekować się gryzoniem z chorobą nerek?
Nie wszyscy zdają sobie sprawę, że tak małe stworzenia jak chomik czy szczur mogą cierpieć na przewlekłe, zaawansowane schorzenia. Jak opiekować się maluchem, którego nerki nie pracują prawidłowo?
czytaj
E. cuniculi – co każdy opiekun królika powinien wiedzieć?
Encephalitozoon cuniculi to patogen znany wszystkim doświadczonym opiekunom królików. Jest bardzo powszechny w populacji królików domowych i w ciężkich przypadkach może prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Opiekując się królikiem, powinniśmy znać objawy tej choroby, by w razie potrzeby móc szybko na nie zareagować.
czytaj
