Trzeci mit, to silna więź emocjonalna z własnym czworonogiem i chęć obdarowania go pięknem macierzyństwa. Nic bardziej mylnego. Zwierzęta nie przeżywają tych chwil tak jak ludzie. Wszystko co związane z tym obszarem podyktowane jest instynktem. Suka nie kocha swoich dzieci. Dba o nie, troszczy się i pielęgnuje, ale w pewnym momencie ma ich już, najprościej mówiąc dosyć. Dzieje się tak zazwyczaj ok. 7 tygodnia życia szczeniąt, kiedy stają się już samodzielne. Na wolności zaczynałyby naukę polowania i byłyby przygotowywane przez matkę do opuszczenia gniazda. W warunkach domowych mniej więcej w tym okresie wydaje się szczenięta do nowych domów. Czy ktoś zadaje sobie pytanie jak oddanie szczeniąt wpływa na zachowanie matki? Raczej nie. To typowe dla zwierząt. Właśnie dlatego nie można przypisywać psom ludzkich cech. Wszak żadna matka nie oddałaby swojego dziecka po skończeniu przez niego kilku miesięcy. Warto to sobie zobrazować i zastanowić się czy aby na pewno suczka pragnie potomstwa?

Warto również pamiętać, że w Polsce skala bezdomności zwierząt jest ogromna. Tysiące kundelków przychodzi na świat, a część z nich ląduje w schroniskach. Szacuje się, że co czwarty pies nigdy nie wyjdzie z betonowych boksów. Hodowla psów to nieco inny temat. Hodowcy dobierają zdrowe, przebadane osobniki. Zwracają uwagę na zachowania psów, a wiele ras musi zdać nawet testy psychiczne, aby móc być dopuszczonymi do rozrodu. Tylko mądra, odpowiedzialna i zrównoważona hodowla psów ma sens.

Jeśli kiedykolwiek zechcesz rozmnożyć swoją suczkę zastanów się kilka razy. Nie powielaj mitów. Wszelkie wątpliwości skonsultuj z dobrym lekarzem weterynarii.