Dlaczego pies goni swój ogon?
Czas czytania: 3 min
Jedną z przyczyn gonienia ogona może być nuda. Pies który przebywa wiele godzin sam zaczyna szukać sobie zajęcia a pogoń za ruchomym celem jest naturalnym zachowaniem wynikającym z popędu łowieckiego. Jeżeli podejrzewamy, że właśnie to jest przyczyną zachowania naszego psa warto pomyśleć o wzbogaceniu środowiska. Mata węchowa czy zabawki do wypełniania jedzeniem mogą być dobrym urozmaiceniem czasu psa kiedy zostaje sam. Musimy również przemyśleć jak wygląda nasz czas który wspólnie spędzamy z psem. Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań medycznych warto zwiększyć aktywność fizyczna psa. Dłuższe i ciekawsze spacery, zwłaszcza w miejsca z mniejszą ilością stresujących dla naszego psa bodźców, pozwolenia psu na swobodne wrażenie tak by mógł „zmęczyć głowę” mogą pomóc w ograniczeniu problemu.
Obsesyjne wygryzanie ogona może wynikać również z niezaspokojonej potrzeby żucia i gryzienia. W tym przypadku pomocne może być wprowadzenie gryzaków naturalnych takich jak suszone skóry czy żwacze, gryzaki z poroża czy ser himalajski. Gonienie i wygryzanie ogona może być objawem zaburzeń obsesyjno kompulsywnych. Dla psa może być to sposób na rozładowanie energii, zwłaszcza tej negatywnej a także poprawienie sobie nastroju. Przyczyną tego typu zaburzeń może być długotrwały stres. Pojawienie się takiego długotrwałego stresu może mieć podłoże w nieregularnym trybie życia psa. Przewidywalny i regularny rytm dnia jest dla psa bardzo ważny, jeżeli psiak nagle zaczął być bardziej niespokojny i pobudzony lub zaczął wykazywać właśnie zachowania o charakterze kompulsywnym zastanówmy się czy coś się w jego codziennym życiu nie zmieniło.
Mniejszą ilość ruchy czy zmienione pory karmienia mogą wydawać się nam wręcz kosmetycznymi zmianami w planie dnia ale z punktu widzenia psa są one ogromne i mogą znaczącą zaburzyć jego poczucie bezpieczeństwa. W przypadku dużo większych zmian jak na przykład pojawienie się dziecka utrzymanie stałego schematu dnia i poświęcanie psu podobnej ilości czasu jak przed zmianami może być bardzo pomocne w przystosowaniu się psa do nowej rzeczywistości.
W przypadku bardzo silnych zaburzeń kompulsywnych sama terapia behawioralna może być nieskuteczna bez wprowadzenia farmakoterapii. Najlepiej skonsultować się z behawiorystą i lekarzem weterynarii którzy współpracują ze sobą dzięki czemu pomogą dobrać najlepszą formę terapii dla naszego psa.
Przed wprowadzeniem terapii behawioralnej dobrze jest rozważyć przyczyny stricte zdrowotne takiego zachowania. Gonienie i wygryzanie ogona może być spowodowane chociażby przez obecność pasożytów. Pchły lubią bytować przy nasadzie psiego ogona. Ich obecność może powodować wzmożony świąd co z kolei będzie może sprawić, że pies będzie chciał uporczywie wygryzać ogon i chcieć go gonić. Podobnie może być w przypadku zapaleń skóry lub alergii. Próby chwycenia ogona a oprócz tego saneczkowa nie mogą z kolei sugerować problemy z zatokami okołoodbytowymi. Jeżeli zaobserwujemy u naszego psa wzmożone zainteresowanie ogonem warto skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Wybrane dla Ciebie
Które króliki rosną najszybciej?
Króliki w roli domowych pupili kojarzą się głównie z małymi, kudłatymi kuleczkami. Jednak swoją wielkością uszaki mogą dorównywać kotom i małym psom!
czytajBaby speaking. Dlaczego do psów mówimy, jak do dzieci?
A kto jest takim grzecznym pieskiem? Brzmi znajomo? Stosowanie tzw. baby speaking charakteryzuje nie tylko rodziców, ale też właścicieli psów. Skąd się bierze baby speaking i czy mówienie w słodki, zniekształcony sposób sprawia, że pies lepiej nas rozumie?
czytajTego nigdy nie dawaj psu. Zatrucia wybranymi produktami spożywczymi
Niektóre elementy diety ludzi dla naszych pupili mogą być szkodliwe, a nawet toksyczne. Niektóre produkty spożywcze są zwyczajnie zakazane dla naszych zwierząt. Musimy pamiętać o tym, że psy wiele produktów metabolizują w sposób odmienny. To, co dla nas jest cennym urozmaiceniem diety, dla naszego psa może skończyć się tragicznie.
czytajSiwienie u psów – przyczyny, opieka, stereotypy
Opiekunowie psów nieuchronnie będą musieli skonfrontować się ze starością swojego pupila. Za jedną z pierwszych oznak przyjmuje się siwienie. Najczęściej obejmuje pysk, włącznie z wibrysami. Następnie wędruje w górę głowy lub w kierunku szyi.
czytaj