Najbardziej popularne gatunki chomików
Czas czytania: 5 min
Najpopularniejszym gatunkiem spotykanym w naszych domach, jest chomiczek syryjski (Mesocricetus auratus) zwany potocznie chomikiem syryjskim. Jak jego nazwa wskazuje, pochodzi on głównie z rejonów Syrii. Spotkać go możemy również w południowej Turcji. Preferuje tereny pustynne i półpustynne. Jest największym ze spotykanych w hodowlach chomików. Osiąga najczęściej 90 – 200g i długość 12 – 18cm (bez ogona). Samiczki są mniejsze i lżejsze. W naturze prowadzi głównie nocny i zmierzchowy tryb życia i odżywia się przede wszystkim pokarmem roślinnym – ziarna, nasiona, owoce, młode pędy. Oprócz tego, w jego diecie znajdują się również małe bezkręgowce – świerszcze, koniki polne, pasikoniki. Jak większość chomików, ma małe zapotrzebowanie na wodę. Mimo to, powinniśmy ją na bieżąco wymieniać na świeżą. W warunkach domowych żyje średnio 3 lata.
Drugim pod względem popularności jest chomicznik dżungarski (Phodopus sungorus)zwany potocznie chomikiem dżungarskim. W naturze występuje głównie na terenach Rosji i Kazachstanu – preferuje siedliska półpustynne. Jest sporo mniejszym gatunkiem niż jego poprzednik. Osiąga maksymalnie 35-45g wagi ciała i mierzy do 9cm (bez ogona). Samce są sporo większe od samic. Odżywia się głównie nasionami i bezkręgowcami (świerszcze, koniki polne, larwy różnych gatunków). Jest aktywny głównie o zmierzchu i w nocy. W sprzyjających warunkach dożywa 2-3 lat.
Kolejnym popularnym gatunkiem spotykanych w naszych domach jest chomicznik Campbella (Phodopus campbelli)zwany potocznie chomikiem Campbella lub chomikiem zabajkalskim. Jest gatunkiem którego ciało jest dłuższe od „dżungarka” – maksymalnie do 10cm, jednak znacznie lżejszym od poprzednika – 25-30g. Prowadzi również zmierzchowy i nocny tryb życia. W zależności od podgatunku, zamieszkuje głównie środkową Azję – tereny pustynne i półpustynne Mongolii, Chin i Rosji. Odżywia się podobnie jak większość chomikowatych zarówno pokarmem roślinnym jak i w mniejszej ilości zwierzęcym (bezkręgowce). Jego aktywność przypada głównie na godziny wieczorne i nocne. W odpowiednich warunkach dożywa 2-3 lat. Mniej popularnym ale mimo to występującym w domowych hodowlach jest chomicznik malutki (Phodopus roborovskii)zwany potocznie chomikiem Roborowskiego. Jest on najmniejszym przedstawicielem chomikowatych spotykanych w naszych domach. Osiąga długość 4-5cm (bez ogona) i wagę do 15 – 22g. Zamieszkuje tereny pustynne Rosji, Mongolii, Chin i Kazachstanu. Najbardziej aktywny jest o zmierzchu i o świcie. Odżywia się nasionami, owocami, warzywami, jak również bezkręgowcami (chrząszcze, świerszcze). Żyje najczęściej 2 – 2,5 roku.
Ostatnim i najmniej popularnym gatunkiem jest chomiczak chiński (Cricetulus griseus) zwany potocznie chomikiem chińskim. Wyglądem przypomina trochę chomiczka syryjskiego. Osiąga maksymalnie 8-12cm długości (bez ogona – który swoją drogą jest najdłuższy z wszystkich chomików – 2-3cm) i wagę 30-50g. Ma bardziej wydłużone ciało niż inni przedstawiciele gatunków karłowatych. Aktywny jest głównie o zmierzchu i o świcie. Odżywia się pokarmem roślinnym (nasiona, owoce, zioła) i zwierzęcym (świerszcze, koniki polne, chrząszcze). Średnio żyje 2-3 lata.
Niezależnie od tego, na który gatunek się zdecydujemy warto pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Wszystkie chomiki, które opisałem prowadzą głównie samotniczy tryb życia. Znane są przypadku trzymania przez całe życie w jednym zbiorniku/klatce więcej niż jednego chomika, lecz są to zdecydowanie wyjątki od reguły. Chomiki są zwierzątkami mocno terytorialnymi i trzymane dłuższy czas razem, prędzej czy później zaczynają toczyć między sobą walki, które mogą zakończyć się dotkliwym pogryzieniem lub nawet śmiercią jednego z nich. Tak więc jeśli zależy nam na komforcie życia naszego pupila, najlepiej trzymać go pojedynczo. Jeśli chcielibyśmy trzymać w jednej klatce więcej niż 1 gryzonia, zdecydujmy się na szczura czy kawię domową. One dużo lepiej się czują, gdy mają ciągły kontakt z przedstawicielami swojego gatunku. Kolejną ważną kwestią jest oswajanie chomika. 99% młodych osobników w początkowym okresie życia jest agresywnych i gryzie. Jest to całkowicie naturalne, jednakże trzeba mieć świadomość, że bez odpowiedniego oswajania, może się to nigdy nie zmienić. Dlatego ważne jest abyśmy regularnie wyciągali chomika i pokazywali mu, że ta „wstrętna łapa” nie jest dla niego zagrożeniem, a wbrew pozorom jest przepustką do świata poza klatką czy zbiornikiem, w którym na co dzień żyje nasz pupil. W przypadku ugryzienia, nie możemy odkładać chomika do jego domku. Jeśli będziemy to robić, to będzie nas gryzł właśnie dlatego, że dzięki temu dajemy mu spokój. Jeśli obawiamy się ugryzienia, możemy w początkowym okresie oswajania wyciągać go przez rękawiczkę czy nawet przez grubą skarpetę założoną na rękę. Decydując się na chomika, pamiętajmy że jest to zwierzątko aktywne głównie wtedy kiedy my śpimy, tak więc jego klatka/zbiornik znajdujący się na stałe w sypialni jest średnim pomysłem. Jeśli zależy nam na jak najdłuższym życiu naszego małego przyjaciela, wybierajmy karmy, które są jak najbardziej zbliżone do tego co powinien jeść chomik danego gatunku i pozbawione kolorowych zapychaczy, które co prawda są chętnie jedzone ale niestety niekorzystnie wpływają na komfort i długość życia malucha.
Wybrane dla Ciebie
Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?
Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.
czytajPodstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?
Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?
czytajPsy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?
Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.
czytajLeczenie żółwi
Nie płaczą, nie wyją, nie wydają dźwięków… Skąd możemy wiedzieć, co dolega żółwiom? I na co się je leczy?
czytaj