Często inspektor musi wykazywać się znajomością behawioryzmu zwierząt, czy nawet weterynarii. Dlatego wśród inspektorów znajdujemy behawiorystów, techników weterynarii, szkoleniowców, weterynarzy, zootechników. Przydatne także okazują się umiejętności szeroko rozumianej mediacji oraz innych dziedzin, które pomagają zrozumieć drugiego człowieka, przeanalizować daną sytuację, wyciągnąć z niej wnioski.  Stres jaki towarzyszy podczas wykonywania interwencji bywa obciążający i jest nieodłącznym elementem tej pracy. Każdy, kto chciałby zostać inspektorem musi zdawać sobie sprawę, że pewnych rzeczy nie da się nauczyć, mimo szkoleń. Tutaj ogromną zaletą okazują się umiejętności interpersonalne, takie jak: asertywność, umiejętność rozwiązywania konfliktów, słuchanie, ale także przekazywanie informacji. Podejmowanie decyzji od których zależy los zwierząt lub poprawa jakości ich życia, to główne zadania z którymi trzeba mierzyć się codziennie. Inspektor nie może wymagać od właścicieli zwierząt więcej niż przewidują artykuły ustawy. Dla kogoś, kto kocha zwierzęta, często te rzeczy wydają się niewystarczające, ale jeśli są zgodnie z prawem, to należy się z nimi pogodzić. Większość osób nie dostaje za swoją pracę wynagrodzenia. Działają na zasadzie wolontariatu, a jedyną nagrodą jaką otrzymują, to satysfakcja. Nielicznym udaje się zostać zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, jednak zarobki na jakie może liczyć inspektor, to często najniższa krajowa. Osoba zatrudniona na tym stanowisku musi być miłośnikiem zwierząt i czuć „to coś“, aby szybko nie zrezygnować, gdyż aspekt finansowy na pewno nie będzie wynagradzał tej ciężkiej pracy, a wręcz przeciwnie.  Poza interwencjami jest wiele obowiązków, które trzeba wykonywać. Jest to m.in spisywanie protokołów kontroli, kontakt z prawnikami, składanie zawiadomień, zeznania na Policji oraz w sądach, spotkania w urzędach, opiniowanie programów opieki nad bezdomnymi zwierzętami, przeprowadzanie zajęć edukacyjnych dla uczniów Nie zapominając o odbieranych zwierzętach. Nimi także trzeba się zająć. Jeśli organizacja ma własne przytulisko, to problem wydaje się być rozwiązany. Jeśli nie ma, to inspektor także musi uczestniczyć w poszukiwaniu miejsca dla odebranego psa, a także funduszy na jego utrzymanie.