Ratunku! Mój kot atakuje moje ręce i nogi! Co zrobić?
Czas czytania: 5 min
Kocia natura
Choć w domowych warunkach kot zjada pokarm z miseczki, nie zmienia to faktu, że kot to drapieżnik i urodzony łowca. Nie jest zatem niczym zaskakującym, że gdy mieszka z nami w domu i nie ma okazji na polowania na “prawdziwą” ofiarę to idealnym obiektem do polowań mogą wydać mu się nasze ręce, czy nogi.
Kocięta uczą się polować bardzo szybko, gdy tylko zaczną sprawnie chodzić i biegać, odbierają pierwsze nauki polowania od swojej matki, a uczą się i doskonalą to zachowanie poprzez zabawę.
Kot poluje, ponieważ tak stworzyła go natura. Dlatego czai się, mierzy wzrokiem, żaby nagle zaatakować naszą rękę, bądź też chowa się za meblem, a gdy tylko przejdziemy obok, zaatakuje nasze stopy. Samo atakowanie nóg, czy rąk, któremu nie towarzyszą inne niepokojące zachowania, które mogłyby wskazywać na agresję o innym podłożu to typowy przykład agresji łowieckiej, czyli w pełnie naturalne, kocie zachowanie, chociaż nierzadko takie sytuacją są nieprzyjemne, a nawet bolesne. W tej sytuacji nieocenioną pomocą są zabawki dla kota, które symulują polowanie.
Te zachowania są często utrwalane u kociąt i jeżeli wtedy odpowiednio nie zareagujemy, przekierowując energię kociaka i zabawę łowiecką na inny obiekt – jak chociażby zabawka, to często takie zachowania pozostają z nimi także w dorosłym życiu. Musimy pamiętać, że koty polują nie tylko dlatego, że są głodne, polują także dla przyjemności i nieustannie doskonalą umiejętności łowieckie, dlatego nasz kot, pomimo że to my dostarczamy mu pokarm, nie utracił ochoty na polowanie.
Obowiązkiem kociego opiekuna jest zaspokoić kocie instynkty poprzez zabawę, która powinna przypominać polowanie. W przeciwnym wypadku może atakować ręce, czy stopy z nudów.
Kiedy zareagować?
Atakowanie rąk i nóg, choć nie zawsze problem dotyczy jednocześnie obu części ciała, czasami ataki dotyczą samych rąk, bądź samych nóg to częsta przyczyna konsultacji behawioralnych. Niestety w momencie kiedy opiekunowie zgłaszają się na konsultację zazwyczaj sama rada, aby nie bawić się z kotem rękami bądź nogami, nie jest już wystarczająca. Taka porada jest skuteczna w przypadku opiekunów kociąt, którzy często wykorzystują dłonie i stopy do zabawy, a sama zabawa w ten sposób wydaje się rozkoszna i niegroźna. Niestety uczy to kota takiego zachowania i zwiększa ryzyko wystąpienia problemów agresji w przyszłości, kiedy kot dorośnie, a wtedy taka zabawa kończy się poważnymi obrażeniami, bo przecież kot urósł. Przy problemach z agresją nigdy nie warto zwlekać ze zwróceniem się do specjalisty, ponieważ bardzo ważne jest zbadanie warunków środowiskowych kota, podczas szukania przyczyny agresji, a niestety takiej skrojonej na miarę porady nie znajdziemy w interenice.
Dlaczego kot gryzie?
Najważniejsze przy rozwiązaniu problemu w początkowej fazie nie jest ustalenie co zrobić gdy kot nas atakuje, a dlaczego kot to robi. Tylko wtedy będziemy w stanie wdrożyć odpowiednią terapię. Możesz być pewien jednego: kot nie robi tego złośliwie, a każde kocie zachowanie ma swoje uzasadnienie i tak jest również w tym przypadku.
Kot drapie i gryzie z wielu różnych powodów. Najczęściej spotykane przyczyny takiego to zachowania to:
- bólu i choroby: mogą potęgować w kocie frustracje, która będzie objawiała się niespodziewanymi atakami na człowieka.
- lęk
- strach i stres, mogą mieć swoje źródło, chociażby w zmianach w otoczeniu, wizytą gości, pojawieniem się nowego zwierzaka,
- nieprawidłowa socjalizacja, w tym brak odpowiedniego wychowania, sprawiają, że kot nie zdobył prawidłowych umiejętności życia z człowiekiem, bardzo często spotykane u kociąt zbyt wcześnie zabranych od matki,
- niezaspokajanie potrzeb kota, w tym brak zabaw łowieckich,
- niewłaściwe zachowanie opiekuna, które nie respektuje stawianych przez kota granic, np. nadmierna czułość.
Jak sobie poradzić z kocią agresją?
Wszystko zależy, z jakim typem agresji mamy do czynienia. Niestety opiekunom często trudno obiektywnie ocenić co wywołuje agresję, dlatego bardzo często pomoc behawiorysty jest niezbędna, jednak przed konsultacją kota powinien zbadać lekarz weterynarii, aby wykluczyć agresję, która ma swoje podłoże w bólu czy chorobie.
Poniżej 3 rady, które można wykorzystać, aby poradzić sobie z kocią agresją:
- nie bawimy się z kotem ręką, czy nogą, do zabawy zawsze używamy zabawki, a gdy kot nagle zaczyna nas gryźć, natychmiast przerywamy zabawę i ignorujemy kota. Ważne! Niewłaściwych zachowań nie wolno nagradzać, a kontynuacja zabawy, byłaby nagrodą. Warto jednak nagrodzić kota, gdy skończymy zabawę, a ataku agresji nie było,
- nigdy nie stosujemy wobec kota kar, ani krzyczenie, ani tym bardziej kary cielesne nie rozwiążą problemu,
- odpowiednio dobrana i regularna zabawa łowiecka z kotem w celu rozładowania energii i frustracji, warto korzystać z zabawek dystansujących.
Jeżeli problem trwa dłużej i sami nie potrafimy sobie z nim poradzić, to nie warto zwlekać, tylko zwrócić się o pomoc do specjalisty.
Wybrane dla Ciebie
Pseudogroomerzy. Jakie leki uspokajające podają psom podczas zabiegów?
Każdy zawód związany ze zwierzętami wymaga wszechstronnej wiedzy. Człowiek pracujący ze zwierzakami domowymi musi posiadać solidne podstawy z zakresu behawioru, wychowania czy etogramu psa i kota. Co się jednak dzieje gdy tej wiedzy zabraknie? I jak pracują pseudospecjaliści? W tym artykule przyjrzymy się pracy psich i kocich pseudofryzjerów.
czytaj
Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?
Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.
czytaj
Podstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?
Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?
czytaj
Psy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?
Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.
czytaj
