Czy to już lęk separacyjny? Czy jeszcze zwykła tęsknota?

Psy się uczą pewnych wzorców. Jeśli okres pandemiczny sprawił, że przebywał on w domu pełnym ludzi, to sytuacja, w której nagle zostaje sam jest dla psiaka czymś innym – nowym. Mniej stresu kiedy zwierzak zostawał już wcześniej sam. Więcej kiedy kupno albo adopcja psa nastąpiła w wakacje. Nowy towarzysz nauczony tego, że w domu zawsze ktoś jest może nabawić się lęku separacyjnego, kiedy młodzi domownicy wrócą do szkoły. Aby nie dopuścić do takiej sytuacji odpowiedzialny opiekun musi zrobić kilka rzeczy. Po pierwsze próby pozostawiania psiaka samego. Nie wolno z dnia na dzień zostawić pupila samego w domu na kilka godzin. Warto aby cała rodzina wyszła na krótki czas. Po drugie – żadnych zbędnych pożegnań! Trzeba zwrócić uwagę dzieciom, że gdy będą wychodzić do szkoły muszą po prostu z domu wyjść. Nie wolno psa głaskać ani nadmiernie przytulać. Takie zachowanie sprawi, że z wyjścia zrobicie coś wielkiego. A to w końcu ma być dla psa normalna sytuacja. Po trzecie zmęczenie! Chociaż zmęczenie rano dopada również Was to przede wszystkim trzeba zmęczyć pupila. Długi spacer sprawi, że szybciej zaśnie, albo nie będzie miał sił na zbyt głośne wokalizowanie lub gryzienie i niszczenie przedmiotów. Kolejną rzeczą są zabawki, maty edukacyjne, gryzaki, szarpaki, które zajmą pupila na długi okres czasu. Warto zainwestować w maty węchowe, albo w suszone przysmaki, z którymi pies tak szybko sobie nie poradzi. Pomóc może też ulubiona piłka albo zabawka. Sporo ludzi decyduje się na zostawienie włączonego radia albo telewizora co również może działać kojąco na psa.

Jeśli więc, zauważasz u swojego pupila jakieś zachowanie, którego nie powinno być, jak niszczenie przedmiotów, szczekanie, ryczenie, brak apetytu to znaczy, że możesz mieć problem z lękiem separacyjnym. Dzieci, które wcześniej zajmowały się psem, po powrocie do nauczania stacjonarnego nie mają już tyle czasu. To normalne, że psiak może czuć się wtedy samotny. Należy jednak wiedzieć jak rozpoznać lęk separacyjny i go odpowiednio zmniejszyć. Pomocnym rozwiązaniem może być także klatka kennelowa, która dla psa jest oazą, jego miejscem wyciszenia i poczucia bezpieczeństwa.

W leczeniu lęku separacyjnego pomocne okazać się także zatrudnienie petsittera albo kogoś do wyprowadzania psa, który ukoi jego nerwy podczas Waszej nieobecności. W trudnych sytuacjach warto zgłosić się do behawiorysty, który potrafi dobrze rozpoznać zachowania psa i wprowadzić skuteczne leczenie.