Dogfrisbee

Dogfrisbee to dyscyplina sportu kynologicznego zyskująca coraz większą popularność w naszym kraju. Zainteresowaniem ustępuje chyba tylko najpopularniejszymi agility i obedience. W większości dużych miast są już kluby lub szkoleniowcy oferujący zajęcia z dogfrisbee.
AUTOR: Anna Siennicka

Czas czytania: 4 min

Wyróżniamy kilka konkurencji dogfrisbee które na zawodach często rozgrywane są w różnych kombinacjach. W Polsce obecnie najpopularniejszą konkurencją jest freestyle. Rozgrywane są także ThrowNGo i Far Out (dawniej long distance).

Freestyle jest chyba najbardziej widowiskowa konkurencją. Zawodnik z psem prezentuje układ wybranych przez siebie rzutów i figur do podkładu muzycznego.

ThrowNGo to aportowanie przez psa dysku wyrzuconego przez zawodnika na specjalnie wyznaczonym polu. Pies ma możliwość łapania dysku rzuconego lub toczącego się na krawędzi (tak zwany roller). Strefa łapania podzielona jest na pola o różnej punktacji. Zawodnik z psem mają do wykorzystania 60 sekund na wykonanie tak wielu rzutów jak to możliwe.

Far Out polega na wykonaniu trzech rzutów. Celem jest złapanie dysku przez psa na jak największym dystansie. Do ostatecznego rezultatu sumuje się wyniki z trzech rzutów.

W trakcie zawodów zazwyczaj każda konkurencją dzielona jest na kategorie – tak zwane dywizje. I tak mamy dywizje psie:

○ Mini: poniżej 35 cm w kłębie

○ Midi: od 35 cm do 43 cm w kłębie

○ Maxi: powyżej 45 cm w kłębie.

oraz dywizje ludzkie:

○ Junior ‐ do 14 lat

○ Open ‐ dowolny wiek

○ Senior ‐ od 50 lat

Czasami, ze względu na decyzję organizatora niektóre konkurencję dzielone są również na kategorie dla kobiet i mężczyzn.

W zawodach najczęściej widywane są psy średniej wielkości, głównie border collie i owczarki australijskie, czasem także australijskie kelpie. Zdarzają się również mieszańce, w niższych kategoriach wagowych owczarki szetlandzkie, czasami whippety.

Podstawą na początku naszej drogi z tą dyscypliną, jak zresztą z każdą inną, jest dobra relacja z psem. Pies który nie ma z nami dobrej, emocjonalnej więzi nie będzie czerpał radości z zabawy z nami, a o to przecież chodzi.

Ze względu na charakterystykę dyscypliny warto przed rozpoczęciem treningów, nawet tych bardziej amatorskich skonsultować się z ortopedą lub zoofizjoterapeutą. Pamiętajmy, że każda forma spędzania czasu z psem powinna  przynosić nam wiele radości i korzyści ale przede wszystkim nie szkodzić zarówno nam jak i psu. Warto wykonać badanie RTG stawów i kręgosłupa żeby upewnić się że pies nie ma wad lub zwyrodnień o których wcześniej nie wiedzieliśmy. Dobrze jest skonsultować również psa kardiologicznie żeby upewnić się że serce naszego psa pracuje prawidłowo i jego organizm będzie w stanie poradzić sobie ze zwiększoną aktywnością.

Jeżeli interesuje nas dogfrisbee zdecydowanie polecam kontakt z najbliższym klubem lub instruktorem dogfrisbee. Pomoże on w nauce rzutów, zapoznaniu psa z dyskami tak aby go nie zniechęcić a przede wszystkim będzie potrafił ocenić czy nasz psiak w ogóle nadaje się do uprawiania tego sportu.

Dla psów w typie jamnika na przykład dogfrisbee może być bardzo ryzykowne ze względu na urazy kręgosłupa. Podobnie z buldożkami czy mopsami, poza urazami kręgosłupa pojawia się również u nich ryzyko szybkiego przegrzania a w następstwie nawet omdleń że względu na bardzo krótką kufę i zazwyczaj również za długie podniebienie miękkie. Dla psów z nadwagą również nie jest to najlepszy pomysł na urozmaicenie życia. Najpierw powinniśmy się skupić na ograniczeniu masy ciała  i dokładnym przebadaniu psa zanim zaczniemy myśleć o jakimkolwiek sporcie z psem.

Treningi zawsze powinny być poprzedzone rozgrzewką i rozciąganiem, zarówno naszym jak i psa. Muszą również odbywać się na odpowiednim podłożu. Nie może być ono śliskie, powinno być odpowiednio sprężyste i niezbyt twarde.

Kiedy już wkręcimy się w świat psich sportów musimy pamiętać, że nasze oczekiwania i ambicje nie mogą nam przysłonić dobra naszego psa. Powinno być dla nas ważne zarówno zdrowie jak i komfort psychiczny.

Pamiętajmy, że nie powinniśmy do niczego zmuszać psa. Jeżeli widzimy, że pies nie czerpie przyjemności że wspólnych treningów zastanówmy się nad inną formą wspólnego spędzania czasu. Każda forma wspólnej aktywności powinna dawać radość obydwu stronom.

Wybrane dla Ciebie

Które króliki rosną najszybciej?

Króliki w roli domowych pupili kojarzą się głównie z małymi, kudłatymi kuleczkami. Jednak swoją wielkością uszaki mogą dorównywać kotom i małym psom!

czytaj

Baby speaking. Dlaczego do psów mówimy, jak do dzieci?

A kto jest takim grzecznym pieskiem? Brzmi znajomo? Stosowanie tzw. baby speaking charakteryzuje nie tylko rodziców, ale też właścicieli psów. Skąd się bierze baby speaking i czy mówienie w słodki, zniekształcony sposób sprawia, że pies lepiej nas rozumie?

czytaj

Tego nigdy nie dawaj psu. Zatrucia wybranymi produktami spożywczymi

Niektóre elementy diety ludzi dla naszych pupili mogą być szkodliwe, a nawet toksyczne. Niektóre produkty spożywcze są zwyczajnie zakazane dla naszych zwierząt. Musimy pamiętać o tym, że psy wiele produktów metabolizują w sposób odmienny. To, co dla nas jest cennym urozmaiceniem diety, dla naszego psa może skończyć się tragicznie.

czytaj

Siwienie u psów – przyczyny, opieka, stereotypy

Opiekunowie psów nieuchronnie będą musieli skonfrontować się ze starością swojego pupila. Za jedną z pierwszych oznak przyjmuje się siwienie. Najczęściej obejmuje pysk, włącznie z wibrysami. Następnie wędruje w górę głowy lub w kierunku szyi.

czytaj

  • ZDROWY PUPIL

  • Zobacz bezpłatne poradniki dotyczące pielęgnacji i żywienia małych zwierząt domowych. Więcej materiałów w dziale Pobierz