Koci trądzik
Czas czytania: 4 min
Skąd się bierze?
Przyczyny tego stanu wciąż pozostają nie do końca jasne, a wokół tematu kociego trądziku narosło wiele mitów i spekulacji. Uważa się, że przyczyny tej przypadłości mają najczęściej charakter idiopatyczny i prowadzą do zaburzenia rogowacenia mieszków włosowych lub przewodów gruczołów łojowych, podobnie jak ma to miejsce u ludzi. Konsekwencją jest nadmierne gromadzenie się mas keratynowych i wtórne zakażenia bakteryjne lub grzybicze, co prowadzi do niedrożności wyżej wymienionych struktur i narastania problemu. Zdecydowanie rzadziej za główną przyczynę uznaje się pierwotne zakażenie bakteryjne lub grzybicze czy nawet pasożytnicze ( min. nużyca). Niektórzy badacze doszukują się w patogenezie związku z nieprawidłową produkcją lub składem sebum wytwarzanego przez gruczoły zlokalizowane w skórze, lub zaburzeniem wzrostowym włosów. Temat ten jednak wymaga w dalszym ciągu szerszych badań celem potwierdzenia przypuszczeń naukowców.
Wśród czynników predysponujących wyróżnia się źle dobrane miski z których zwierzę pobiera pokarm (nadwrażliwość kontaktowa np. na plastik), złe nawyki pielęgnacyjne kotów, nadwrażliwość pokarmową, przewlekły stres, spadek odporności i współistniejące przewlekłe infekcje wirusowe. U ludzi trądzik jest związany z poziomem hormonów lecz u kotów nie wykazano wyraźnego związku między hormonami, a rozwojem trądziku.
Czy to grozi mojemu mruczkowi?
Koci trądzik może dotykać zwierzęta w każdym wieku. Nie zauważono predyspozycji wiekowych czy rasowych lub powiązań z płcią. Choroba ta może występować zarówno u kocurów, jak i u kotek. Problem może mieć charakter jednorazowy w przypadku pojedynczego, nie nawracającego zdarzenia lub przewlekły z cięższym przebiegiem klinicznym. Wówczas zmiany stają się rozleglejsze i bolesne. W zaawansowanych przypadkach można zaobserwować również zapalenie okołomieszkowe, zapalenie mieszków włosowych i czyraczność z towarzyszącym się ropnoziarniniakowym zapaleniem skóry i zapaleniem gruczołów łojowych.
Jak się objawia?
Głównym objawem klinicznym obserwowanym przez opiekuna są zmiany na brodzie o różnym charakterze. Najczęściej są to zbite grudki osadzające się na brodzie wyglądem przypominające brud. Zmiany mogą również przyjmować charakter czerwonych guzków lub krost i zaskórników. Sierść w tym miejscu jest posklejana, może dochodzić do odbarwiania włosów. Lokalizacja zmian może nie ograniczać się tylko do brody i dolnej wargi, ale również dotykać górną wargę kota. Istnieją również dodatkowe objawy, spośród których najczęściej obserwowane są ubytki włosa oraz towarzyszący temu świąd i obrzęk brody. W przypadku przewlekłego przebiegu zatkane mieszki mogą zlewać się ze sobą formując bolesne, opuchnięte zmiany w postaci strupów, z występującym ropnym wysiękiem. Rozpoznanie stawia się na podstawie badania klinicznego, podpartego niejednokrotnie badaniem mikroskopowym, posiewem bakteriologicznym i/lub mykologicznym w celu znalezienia zakaźnych przyczyn zapalenia skóry. W niektórych przypadkach wykonuje się biopsję, która zwykle wykazuje stan zapalny i pęknięcie mieszków włosowych.
Co mam teraz zrobić?
W przypadku zaobserwowania u swojego kota objawów mogących świadczyć o kocim trądziku powinniśmy udać się do lekarza weterynarii, który zastosuje odpowiednią terapię dobraną w zależności od stanu klinicznego pacjenta i nasilenia objawów, a także wyników badań szczegółowych. Czasami wymagane jest wdrożenie antybiotykoterapii ogólnej połączonej z leczeniem miejscowym. Często stosuje się miejscowo preparaty keratolityczne (np. nadtlenek benzoilu), które ułatwiają wnikanie preparatów zwalczających zakażenia bakteryjne. Zmiany mogą mieć charakter nawracający i wówczas opiekun musi uzbroić się w cierpliwość oraz dokładnie wykonywać zalecenia lekarza. W niektórych przypadkach wymagane jest regularne czyszczenie brody pupila, a także zmiana misek na takie wykonane ze stali nierdzewnej lub ceramiki czy szkła, co musi być powiązane z regularną i dokładną ich dezynfekcją.
Wybrane dla Ciebie
Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?
Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.
czytaj
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
