Nadczynność tarczycy u kotów

Nadczynność tarczycy (hipertyroidyzm) to kolejna często występująca choroba endokrynologiczna u kotów. W jej wyniku dochodzi do zwiększonego wydzielania hormonów tarczycy: trijodotyroniny (T3) oraz tyroksyny (T4). Pierwsze przypadki tej choroby potwierdzono u tych zwierząt już na końcu lat 70. XX wieku w USA. Od tamtej pory liczba chorych kotów niestety stale wzrasta. Nadczynność tarczycy dotyczy przede wszystkim kotów w średnim oraz starszym wieku, zwykle dotyka kotów powyżej 8 roku życia. Rozpoznaje się ją u kotów 1,5 - 11,4% kotów na całym świecie. Wyróżnia się 3 postaci nadczynności tarczycy: przerost (hipertrofia), gruczolak (adenoma), gruczolakorak (adenocarcinoma).
AUTOR: Adrianna Iwan

Czas czytania: 3 min

Objawy nadczynności tarczycy u kotów

Nadmierna produkcja wyżej wspomnianych hormonów powoduje przyspieszenie tempa metabolizmu. Doprowadza to do sytuacji, w której wzrasta wytwarzanie ciepła, w związku z czym, wzrasta również zapotrzebowanie organizmu na materiał energetyczny, co objawia się zwiększonym apetytem u kota. Zużycie energii jest jednak tak duże, że mimo zwiększonego apetytu u chorych kotów obserwuje się spadek masy ciała. Do pozostałych częstych objawów, które można zaobserwować u kotów zalicza się: zwiększone pragnienie (i związany z tym wielomocz), biegunka, wymioty. U około 90% kotów obserwuje się tzw. wole tarczycowe. Ponadto u około 1/3 kotów z nadczynnością tarczycy można zaobserwować pogorszenie okrywy włosowej (zmatowienie, zmierzwienie, skołtunienie). Zaawansowana nadczynność tarczycy może z kolei objawić się nadmiernym przerostem pazurów, ich pogrubieniem, mogą być także bardziej podatne na złamania. Ponadto takie koty mogą być nadaktywne, nadmiernie wokalizują, są zaniepokojone, mogą być także agresywne i bardziej podatne na stres i dotyk. Nawet najmniejszy bodziec zewnętrzny może być przyczyną silnego stresu u kota. Hormony tarczycy działają także na mięsień sercowy. Powodują zwiększenie siły jego skurczu i przyspieszenie rytmu, co prowadzi do rozwoju nadciśnienia i kardiomiopatii przerostowej. Należy także pamiętać o innych chorobach współistniejących. U niektórych zwierząt mogą nie występować typowe, książkowe objawy choroby i nie należy wykluczać tej choroby. Hormony tarczycy działają na wiele narządów, stąd mogą występować różne objawy towarzyszące. U kota podejrzanego o nadczynność tarczycy trzeba uwzględnić także diagnostykę w kierunku chorób takich jak: cukrzyca, przewlekła niewydolność nerek, nowotwory, zwłaszcza chłoniaka przewodu pokarmowego.

Rozpoznawanie choroby i leczenie

Ogromne znaczenie w diagnozowaniu chorób endokrynologicznych (i nie tylko) ma dokładny wywiad oraz badanie kliniczne, w tym przede wszystkim badanie palpacyjne tarczycy. Główną metodą rozpoznawania choroby jest oznaczenie stężenia T4 w surowicy krwi. Czasami, aby postawić ostateczną diagnozę dodatkowo trzeba wykonać jeszcze oznaczenie stężenia fT 4 (wolna T4). Możliwe jest także wykonanie badania scyntygraficznego tarczycy, w którym wykorzystuje się promieniowanie gamma.

Zastosowanie w leczeniu mają cztery metody: dieta uboga w jod, leczenie farmakologiczne, leczenie radioizotopem jodu (w Polsce terapia ta jest niestety niedostępna) oraz leczenie chirurgiczne. Podczas leczenia nadczynności tarczycy bardzo ważne jest także monitorowanie ciśnienia krwi i badania dna oka. Nieleczona nadczynność tarczycy jest chorobą zagrażającą życiu.

Co wpływa na rozwój nadczynności tarczycy?

Jednoznaczne przyczyny nie są znane. Od lat rozważa się wiele czynników. Wśród nich wymienić można czynniki genetyczne, okazuje się, że koty himalajskie są częściej narażone na rozwój tej choroby, a np. koty birmański i syjamskie mniej. Innym prawdopodobnym czynnikiem jest żywienie karmami z puszek, które mogą w swojej metalowej wyściółce zawierać bisfenol A lub ftalany. Na rozwój choroby może mieć wpływ także różna zawartość jodu w kociej diecie.

Wybrane dla Ciebie

Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?

Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.

czytaj

Które psy są z włosem?

Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?

czytaj

Myślenie, które szkodzi. Mity o psach

Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.

czytaj

Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?

Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.

czytaj

  • ZDROWY PUPIL

  • Zobacz bezpłatne poradniki dotyczące pielęgnacji i żywienia małych zwierząt domowych. Więcej materiałów w dziale Pobierz