Zespół Cushinga u psów

Choroby endokrynologiczne to coraz częstszy powód wizyt w gabinetach weterynaryjnych. Zespół Cushinga jest wśród wszystkich zaburzeń o podłożu endokrynologicznym, jedną z częściej diagnozowanych chorób u psów. U około 80% psów zespół Cushinga spowodowany jest guzem przysadki, jest to tzw. postać przysadkowa. Przysadka wydziela hormon adrenokortykotropowy (ACTH), który stale pobudza korę nadnerczy do nadmiernego wydzielania kortyzolu. Predysponowane są do niej pudle miniaturowe, jamniki, teriery oraz psy w średnim wieku i starsze. U pozostałych psów, zwłaszcza ras dużych, może wystąpić postać nadnerczowa spowodowana nowotworem nadnerczy. W tym przypadku kortyzol jest produkowany w nadmiarze niezależnie od przysadki. Bez względu na przyczynę rezultat będzie taki sam – wydzielanego kortyzolu jest więcej niż organizm potrzebuje. Istnieje jeszcze postać jatrogenna spowodowana długotrwałą i nadmierną terapią glikokortykosteroidami, występuje ona bez względu na wiek, rasę, czy płeć.
AUTOR: Adrianna Iwan

Czas czytania: 3 min

Kortyzol

często nazywany jest hormonem stresu i ma to swoje uzasadnienie, ponieważ odpowiada m.in. za reagowanie na stres, w tym reakcję „walcz” lub „uciekaj”. Z tego względu przyczynia się do zwiększania glukozy we krwi, aby pobudzić organizm  w sytuacjach, które wymagają natychmiastowej reakcji. Kortyzol znacząco wpływa na metabolizm. Przy jego długotrwałym działaniu w pewnym momencie glukozy będzie zbyt dużo, powstaje wówczas energetyczna nadwyżka. Dochodzi więc do nieprawidłowych przemian dodatkowych, które są odpowiedzialne za objawy choroby. Uruchomiona zostaje cała machina różnych reakcji w organizmie.

Objawy

Zespół Cushinga ma zróżnicowany przebieg kliniczny. Do klasycznych objawów należą: wielomocz i nadmierne pragnienie, zianie, zwiększone łaknienie, powiększenie powłok brzusznych, osłabienie mięśni, nietolerancja wysiłkowa oraz zmiany skórne, m.in.: ścieńczenie skóry, symetryczne wyłysienia boków ciała, pergaminowa skóra na brzuchu, wapnienie skóry, powolne odrastanie okrywy włosowej, trudności w gojeniu ran. Wielomocz i/lub nadmierne pragnienie obserwuje się u ok. 95% psów. Nadmierne pragnienie w tym przypadku objawia się tym, że tak naprawdę można psu cały czas dolewać wody do miski, a on wciąż będzie chciał pić. Przy zespole Cushinga charakterystyczna jest tzw. sylwetka Cushingowa: powiększony i obwisły brzuch, co związane jest z gromadzeniem się tłuszczu i powiększeniem wątroby. Ponadto zauważalne są zaniki mięśniowe w kończynach.

U niektórych psów może rozwinąć się miopatia, w wyniku której psy nią dotknięte mogą mieć problemy z poruszaniem się (charakteryzuje się sztywnością kończyn, przede wszystkim kończyn tylnych). Niektóre objawy mogą być mylone przez opiekunów z procesem starzenia się, dlatego rozpoznanie choroby przez to jest również utrudnione. Ponadto niektóre objawy są bagatelizowane, np. otyłość związana z nadmiernym apetytem u psa. Nadal wielu właścicieli uważa duży brzuszek za objaw dobrego zdrowia, poza tym częściej niepokój budzi brak apetytu, niż jego nadmiar. Zespół Cushinga to podstępna choroba, która u wielu zwierząt rozwija się przez wiele miesięcy, a nawet lat siejąc spustoszenie w całym organizmie.

Leczenie

Zespół Cushinga jest niestety nieuleczalny i wymaga podawania leków psu do końca jego życia. Można jednak go dość skutecznie kontrolować i poprawić komfort życia zwierząt, konieczna jest jednak dyscyplina i bardzo częste kontrole u lekarza weterynarii. Diagnostyka nie należy także do najłatwiejszych, trzeba przeprowadzić wiele badań, aby postawić odpowiednią diagnozę, wiele objawów musi być spójnych zanim wprowadzi się odpowiednie leki. Zespół Cushinga ma negatywny wpływ na cały organizm i nieleczony może prowadzić do rozwoju cukrzycy, zapalenia trzustki, chorób wątroby i nerek, nawracających infekcji i wielu innych zaburzeń.

Wybrane dla Ciebie

Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?

Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.

czytaj

Które psy są z włosem?

Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?

czytaj

Myślenie, które szkodzi. Mity o psach

Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.

czytaj

Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?

Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.

czytaj

  • ZDROWY PUPIL

  • Zobacz bezpłatne poradniki dotyczące pielęgnacji i żywienia małych zwierząt domowych. Więcej materiałów w dziale Pobierz