Jak w Państwa życiu pojawił się Batman?

Janusz: Batman znalazł się w moim życiu podczas nagrywania filmu. Na początku zaproponowano mi współpracę z białym pudlem, ale okazało się, że nie jest on stworzony do tej roli. Pojechałem do schroniska i tam spotkałem Batmana – pieska po przejściach z niesprawnymi łapami. Batman ze względu na swój bardzo ciężki stan zdrowia miał być uśpiony, jednak jego wola walki wygrała. Kiedy tylko spojrzałem w jego oczy wiedziałem, że będzie nie tylko gwiazdą filmową ale stanie się także moim przyjacielem.

Pani Agato, wiążąc się z Panem Januszem związała się Pani również z Batmanem. Czy ta relacja od początku była łatwa?

Agata: Batman poza swoim Panem nie widział nikogo. Na szczęście nie trwało to długo. Batman nie lubił przytulania czy leżeć na kanapie. Jednak codziennie pracowałam nad tym, żeby zauważył moją obecność. Już po dwóch tygodniach cieszył się na mój widok. Miłość w oczach Batmana zobaczyłam pierwszy raz wtedy, kiedy jedząc rybę usiadł obok mnie i wspólnie konsumowaliśmy posiłek. Od tej pory był już mój!

Po stracie Batmana, planowaliście Państwo adopcję kolejnego psa? Czy zdecydowaliście oboje, że żaden inny pies nie zastąpi Batmana a przygarnięcie innego nie wchodzi w ogóle w grę?

Janusz i Agata: Batman przeżył z nami 23 lata. Ostatni rok życia był już całkowicie niesprawny. Pod naszą nieobecność zostawał z opiekunką. Kiedy odszedł nie wyobrażaliśmy sobie mieć innego psa. Płakaliśmy, nie mogliśmy nawet wyrzucić jego łóżeczka. Tydzień po jego odejściu wyświetliło nam się zdjęcie Henia, pieska, podobnego do Batmana, który również wiele przeszedł w swoim życiu. Przyjechał do Polski z Ukrainy pierwszym transportem ratującym zwierzęta z terenów zajętych przez wojnę. Te jego sterczące uszy, czarne umaszczenie, oczy – poczuliśmy jakby Batman go dla nas zesłał. Heniek miał mieć amputowane łapki, więc włączyliśmy się w pomoc. Pojechaliśmy go zobaczyć, sprawdzić, czy jest między nami chemia. To ważne, aby każdy kto chce zaadoptować pupila wcześniej sprawdził na żywo jak reaguje na niego pies. Musi się pojawić relacja człowiek-pies.

I była chemia?

Agata: Odpowiedź na to pytanie leży szczęśliwe i wybiegane na tylnej kanapie samochodu.

Czy opieka nad niepełnosprawnym psem jest dla każdego? Jakie według Was trzeba mieć predyspozycje? Czy sama miłość do zwierząt wystarczy?

Janusz i Agata: Miłość do Batmanka otworzyła nam serca na chore zwierzęta i wiedzieliśmy, że chcemy pomóc kolejnemu zwierzęciu, które nie ma szans na adopcje. A przecież daliśmy sobie radę z Batmankiem, wdzięczność takiego pieska jest ogromna. To nic strasznego. Z takim pieskiem można normalnie funkcjonować, nawet prowadząc bardzo aktywny tryb życia. Batman dotrzymywał nam kroku.  To samo Heniek. Chociaż miał zmasakrowane łapy i przeszedł szereg operacji teraz jest tak rezolutny, że to nam trudno dotrzymać mu kroku. Uwielbia biegać  i bawić się – doskonale daje sobie radę. Przykuwa wzrok, bo chodzi w jaskrawych skarpetkach. Jest cudowny.