W wyniku obniżenia odporności może dodatkowo dojść do wtórnych infekcji wirusowych i bakteryjnych powodowanych głównie przez herpeswirus kotów typu 1, kalciwirus, wirus panleukopenii, Mycoplasma haemofelis oraz inwazji pasożytniczych. Powodują one zapalenia dziąseł, dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, biegunki, trudno gojące się rany. Wirus białaczki kotów odpowiedzialny jest także za nowotworzenie, w którego wyniku mogą rozwinąć się chłoniakomięsaki. Nawracające zachorowania tego typu powinny wzbudzić podejrzenie białaczki. Białaczka to choroba nieuleczalna, ale nie jest to nie wyrok. Można opóźnić jej rozwój, ale nie zatrzymać. Zapewniając kotu dobre warunki możemy sprawić, że będzie prowadził normalne życie. Ważne, aby zwierzęta zakażone izolować od niezakażonych, aby nie dopuścić do zakażenia kolejnych kotów. Istotne jest też stosowanie szczepień przeciwko FeLV. Według zaleceń Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA), pierwszą dawkę szczepienia w przypadku kociąt stosuje się w wieku 8-9 tygodni, a kolejną 3-4 tygodnie później. W przypadku szczepienia kotów dorosłych zaleca się dwie dawki w odstępstwie 3-4 tygodni. Następnie pojedyncza dawka rok po zakończeniu cyklu szczepień u kociąt, a kolejne nie częściej niż co 2-3 lata, ale mówimy o tym w przypadku kotów stale narażonych na kontakt z wirusem. Należy jednak pamiętać, że szczepionki powinny być stosowane u kliniczne zdrowych kotów wolnych od wirusa. W tym celu zdrowe koty powinny zostać przebadane pod kątem obecności antygenów FeLV we krwi. U kotów zakażonych wirusem FeLV nie wykonuje się szczepienia.