Jak to odnosi się do CBD?

Uważa się, że kanabinoidy wykazują farmakologiczne działanie, oddziałując na te receptory. Mechanizm działania CBD oparty jest o układ endokannabinoidowy, a właściwie o powinowactwo do receptorów CB1 i CB2. Działanie kannabidiolu na receptory CB nie jest jednak jednoznaczne.  Należy także zwrócić uwagę na działanie kannabidiolu na inne receptory. Trzeba zaznaczyć, że metabolizm kannabidiolu oparty jest na układzie cytochromu P450 w wątrobie, istnieje więc ryzyko kompetencyjnego działania leków, ale nie zostało to jeszcze gruntownie zbadane. Naukowcy podkreślają, że badania trwają zbyt krótko, aby określić, czy parametry krwi nie ulegają żadnej zmianie na przestrzeni czas. Po zastosowaniu CBD  zaobserwowano wzrost fosfatazy zasadowej u niektórych pacjentów weterynaryjnych. Jednak mogło to wynikać z zanieczyszczenia preparatu THC. Preparaty z CBD ogólnie uznawane są za bezpieczne ze względu na niską toksyczność, ale u niektórych pacjentów obserwuje się objawy ze strony układu pokarmowego, jak biegunki, wymioty, brak apetytu. O ile kilkutygodniowa terapia faktycznie pomaga łagodzić niektóre schorzenia, o tyle nie wiadomo, co z terapią długotrwałą. Do tej pory nie poznano ogólnoustrojowych skutków długotrwałej terapii z użyciem CBD. Kolejnym praktycznym problemem jest brak wystarczającej ilości danych dotyczących zależności dawka – efekt, co przekłada się na niemożność jasnego ustalenia w jakiej dawce kannabidiol miałby wywołać dany efekt w przypadku konkretnych schorzeń. Dane pochodzące z opublikowanych prac charakteryzują się przeciętną jakością. W eksperymentach nie zawsze rekrutowana jest odpowiednio liczna grupa kontrolna (lub nie stosuje się jej zupełnie) a niektóre z nich opierają się wyłącznie o pracę z użyciem modeli chorób (in vitro).

Do najpoważniejszych problemów w przypadku stosowania CBD możemy zaliczyć przede wszystkim stosowanie kannabidiolu w formie olejowej o nieznanym składzie oleju, nieznanej zawartości kwasów tłuszczowych, terpenów, a także przyjmowanie produktów zawierających zanieczyszczenia, głównie pod postacią THC. Na temat połączenia THC i CBD oraz jego skutecznego działania w różnych jednostkach chorobowych istnieje więcej dowodów naukowych, jednak ryzyko powikłań i działań niepożądanych związanych ze stosowaniem THC w dawkach używanych w protokołach badań naukowych, a także zakaz wprowadzania na rynek Polski produktów o istotnej zawartości THC, wydaje się przekreślać możliwości zastosowania takich połączeń w praktyce. 

Podsumowując, u zwierząt towarzyszących można używać tylko produkty konopne, które nie zawierają THC ponad ustaloną prawem normę. Takim produktem jest właśnie CBD. Nie ma obecnie twardych dowodów w postaci kontrolowanych badań klinicznych, które potwierdziłyby, że czysty CBD stosowany u psów i kotów wywołuje pożądane efekty. Znany jest mechanizm działania CBD i na tej podstawie wnioskuje się, że efekty obserwowane u zwierząt laboratoryjnych mogą występować również u psów i kotów. W przypadku psów więcej obserwacji dotyczy stosowania CBD w połączeniu z innymi substancjami aktywnymi biologicznie. Z obserwacji tych wynika, że takie połączenia są bardziej skuteczne w porównaniu z czystym CBD. Obecnie rynek oferuje szeroki wybór produktów z CBD. Przed ich zakupem i zastosowaniem należy zwrócić uwagę na występowanie innych substancji w produkcie, a nie tylko na samą zawartość kannabidiolu. W przypadku zwierząt ważne, by w składzie nie znajdował się, np. ksylitol, który jest dla nich toksyczny. Olejki CBD powinny być stosowane ostrożnie, ponieważ ich produkcja i obrót nie podlegają wystarczającym  regulacjom prawnym. Preparaty CBD dają nadzieję na lepszą przyszłość pacjentów, ale potrzeba więcej rzetelnych badań nad działaniem kannabidiolu na organizm zwierząt towarzyszących.