Owady karmowe dla zwierząt egzotycznych
Czas czytania: 5 min
Świerszcz domowy (Acheta domesticus)
Najpopularniejszy gatunek świerszczy sprzedawanych i kupowanych jako zwierzęta karmowe. Osiąga około 1,5-2,5cm. Na chwilę obecną, w środowisku naturalnym można go spotkać na całym świecie. Przyjmuje się jednak, że miejscem, w którym występował początkowo była południowo zachodnia Azja. Jest gatunkiem łatwym w hodowli, łatwo się rozmnaża, dzięki czemu jest również jednym z chętniej hodowanych owadów karmowych.
Świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus)
Obok świerszcza domowego, drugi najpopularniejszy świerszcz karmowy. Zwykle osiąga 1,5-2cm. Podobnie jak świerszcz domowy, pochodzi z południowo zachodniej Azji, jednakże obecnie można go spotkać na całym świecie. Głównie ze względu na wzrost jego znaczenia gospodarczego (pokarm dla ludzi jak i dla zwierząt – w całości lub jako mączka).
Świerszcz kubański (Gryllus assimilis)
Jest sporo większym gatunkiem od poprzedników. Osiąga 3-3,5cm. Pochodzi z rejonów zachodnich Indii, południowych Stanów Zjednoczonych Ameryki, Meksyku. Można go również spotkać na terenach środkowej i południowej Ameryki (Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj i północna Argentyna). Jak u wszystkich gatunków świerszczy, samce regularnie „grają” swoje melodie, w celu przypodobania się samicom. Jest to jednak najmniej i najciszej grający z dostępnych w handlu świerszczy.
Świerszcz śródziemnomorski (Gryllus bimaculatus)
Największy i najmasywniejszy z gatunków świerszczy karmowych. Osiąga 3-3,5cm. W środowisku naturalnym, można go znaleźć na terenach przy śródziemnomorskich Afryki i Azji. Spośród wszystkich dostępnych świerszczy, jest najrzadziej wybieranym i kupowanym gatunkiem.
Karaczan turecki (Shelfordella lateralis)
Jeden z najmniejszych dostępnych gatunków karaczanów. Osiąga 2-3cm. Miejscem jego pochodzenia jest północno – wschodnia Afryka i zachodnia i środkowa Azja.
Karaczan argentyński (Blaptica dubia)
Średniej wielkości karaczan, osiągający 4-4,5cm. Pochodzi z rejonów Ameryki Południowej (Brazylia, Argentyna, Urugwaj). Podobnie jak karaczan turecki, jest jednym z najpopularniejszych gatunków w hodowlach. Wykorzystywany jest jako pokarm dla zwierząt, dla których świerszcze czy karaczany tureckie są zbyt małe.
Karaczan madagaskarski (Gromphadorhina portentosa)
Jest największym dostępnym w handlu owadem karmowym. Dorosłe osobniki osiągają 6-7cm. Pochodzi z Madagaskaru, gdzie można spotkać około 20 różnych gatunków karaczanów, potocznie nazywanych madagaskarskimi. W przeciwieństwie do pozostałych, opisanych przeze mnie gatunków karmówki, potrafi chodzić pionowo po płaskich powierzchniach, w tym po szkle. W związku z tym, pojemniki, w których jest przetrzymywany/hodowany powinny być odpowiednio zabezpieczone przed ucieczką.
Mącznik młynarek (Tenebrio molitor)
Gatunek chrząszcza, często błędnie nazywany mączniakiem. W formie larwalnej osiąga do 3cm, w formie dorosłej (żuk) – 1,5-2cm. W terrarystyce, jako pokarm wykorzystuje się głównie larwy. Żuki nie są zbyt chętnie jedzone. Uważa się, że pierwotnie mączniki zamieszkiwały tereny otaczające Morze Śródziemne. Obecnie można je spotkać na całym świecie.
Drewnojad (Zophobas morio)
Drugi najpopularniejszy owad karmowy (w formie larwalnej). Larwa osiąga do 5cm, żuk (forma dorosła) 3cm. Jako pokarm, podobnie jak w przypadku mączników, wykorzystuje się postać larwalną. Dorosłe osobniki, w formie żuków nie są zbyt chętnie jedzone (najprawdopodobniej ze względu na swój specyficzny smak i zapach który wydzielają w sytuacji stresowej).
Muszki owocowe (Drosophila hydei i Drosophila melanogaster)
Są najmniejszą dostępną karmówką. Osiągają 3-4mm (hydei) i 2-3mm (melanogaster). Występują naturalnie na całym świecie. W terrarystyce i akwarystyce, wykorzystuje się formy, które zatraciły umiejętność latania tzw, „nieloty”.
Szarańcza wędrowna (Locusta migratoria)
Jest większą alternatywą dla zwierząt, dla których świerszcze są już zbyt małą karmówką. Dorosłe osobniki osiągają 5-6cm. Żyje głównie na stepach i półpustyniach Eurazji, Afryki i Australii.
Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria)
Osiąga podobne rozmiary jak poprzedniczka (6cm). Występuje głównie na terenach, od zachodniej Afryki po Indie. Zamieszkuje stepy, sawanny i pola uprawne.
Barciak większy zwany potocznie molem woskowym (Galleria mellonella)
Jeden z najmniej popularnych gatunków karmowych. Mimo wielu swoich zalet (m.in. bardzo dobre jakościowo pożywienie dla egzotyki) nie jest zbyt często wybierany jako pokarm. Spowodowane jest to głównie trudnością w przetrzymywaniu (potrzeba plastrów miodu) i wysoką (w porównaniu z resztą karmówki) ceną. Podobnie jak mączniki i drewnojady, jako pokarm wykorzystuje się formę larwalną która osiąga do 3cm.
Jak widać, wybór owadów karmowych, które mogą stanowić pożywienie dla zwierząt egzotycznych jest dość duży. Różnią się one wielkością, szybkością czy wartościami odżywczymi, więc każdy znajdzie dla siebie, tudzież dla swojego egzotycznego pupila, odpowiedni pokarm. Ważne, aby zwracać uwagę na pochodzenie karmówki i kupować ją tylko ze znanych, hodowli gdzie owady, są systematycznie badane chociażby na obecność pasożytów. Pamiętajmy również, aby dobierać odpowiedni rozmiar karmówki, do zwierzęcia które ma ją docelowo zjeść.
Wybrane dla Ciebie
Które króliki rosną najszybciej?
Króliki w roli domowych pupili kojarzą się głównie z małymi, kudłatymi kuleczkami. Jednak swoją wielkością uszaki mogą dorównywać kotom i małym psom!
czytaj
Baby speaking. Dlaczego do psów mówimy, jak do dzieci?
A kto jest takim grzecznym pieskiem? Brzmi znajomo? Stosowanie tzw. baby speaking charakteryzuje nie tylko rodziców, ale też właścicieli psów. Skąd się bierze baby speaking i czy mówienie w słodki, zniekształcony sposób sprawia, że pies lepiej nas rozumie?
czytaj
Tego nigdy nie dawaj psu. Zatrucia wybranymi produktami spożywczymi
Niektóre elementy diety ludzi dla naszych pupili mogą być szkodliwe, a nawet toksyczne. Niektóre produkty spożywcze są zwyczajnie zakazane dla naszych zwierząt. Musimy pamiętać o tym, że psy wiele produktów metabolizują w sposób odmienny. To, co dla nas jest cennym urozmaiceniem diety, dla naszego psa może skończyć się tragicznie.
czytaj
Siwienie u psów – przyczyny, opieka, stereotypy
Opiekunowie psów nieuchronnie będą musieli skonfrontować się ze starością swojego pupila. Za jedną z pierwszych oznak przyjmuje się siwienie. Najczęściej obejmuje pysk, włącznie z wibrysami. Następnie wędruje w górę głowy lub w kierunku szyi.
czytaj
