Opieka nad kotem to nie tylko zapewnienie mu pożywienia, to także zabawa z nim. Koty potrzebują spędzać czas ze swoimi opiekunami. Życie w nieurozmaiconym środowisku prowadzi do nudy i apatii. Dobre samopoczucie kota znacząco wpływa na jego dobrostan. Należy pamiętać też o tym, żeby dawać kotu możliwość wyboru. Koty to bardzo inteligentne zwierzęta i w jakimś stopniu muszą same kontrolować swoje otoczenie. To właśnie opiekunowie muszą kotu zapewnić – przestrzeń i wybór. Staranne zrozumienie potrzeb tych zwierząt zapewni im zdrowie psychiczne. Jest to szczególnie ważne w przypadku adopcji kota ze schroniska. Zwierzę to znajdowało się w miejscu bardzo dla niego stresującym. Zwierzę przebywające w trudnych warunkach jest narażone na rozregulowanie mechanizmów adaptacyjnych organizmu, a towarzyszące silne emocje mogą doprowadzić także do obniżenia odporności. Każde zwierzę reaguje inaczej na sytuacje stresowe i lękowe. W przypadku kotów możemy zaobserwować dość często wstrzymywanie moczu, utratę apetytu, nadmierne wylizywanie się, brak aktywności, w skrajnych sytuacjach utratę sierści a nawet samookaleczanie się. Można spotkać się także z agresywnym zachowaniem w stosunku do opiekunów. Dość często u zwierząt adoptowanych obserwuje się strach przed człowiekiem. I nie są to zachowania „wredne”, czy „na złość”. To naturalne zachowania w takich przypadkach, które mają za zadanie zasygnalizować problem, który opiekun musi starać się rozwiązać. Niestety wielu opiekunów nie posiada takiej wiedzy, co wiąże się z częstymi powrotami tych zwierząt do schronisk. W takich sytuacjach opiekun powinien wykazać się ogromną wyrozumiałością, obserwować zwierzę i robić wszystko, aby stworzyć z nim więź, jednocześnie zapewniając dobrostan zwierzęciu. Na konkretne zachowanie zwierzęcia mają wpływ głównie zrealizowanie lub nie danych potrzeb, środowisko, stres, emocje, bodźce. Jeśli opiekun będzie wymagał zbyt dużo od kota, to wytworzenie prawidłowej więzi będzie ciężkie, a jego dobrostan i zdrowie psychiczne zostaną zaburzone. Czasami może być potrzebna pomoc behawiorysty lub zoopsychologa i w razie konieczności warto po nią sięgać