Wspomniałam o aktywności fizycznej. Cóż, psiaki przez większość swojego życia to takie wulkany energii. Nawet gdy są chore, gdy brakuje im jednej łapy, one się nie poddają. Potrafią cieszyć się życiem jak wcześniej, a może nawet tak tyci bardziej. Na psiego seniora trzeba już troszkę uważać bo będzie męczyć się znacznie szybciej niż kiedyś. Szlaki, które kiedyś pokonywał bez trudu z zachęcającą minką by połazić jeszcze – teraz mogą go przerosnąć. Więc powinniśmy zabierać go w takie miejsca gdzie jego łapki jeszcze dadzą radę dotrzymywać nam kroku. Tak jak zawsze trzeba pamiętać o nawodnieniu, o zacienionym miejscu do odpoczynku bo odwodnienie i przegrzanie prowadzą do udaru. A dla psich seniorów jest to skrajnie niebezpieczne gdyż organizm nie jest już tak silny i ten stan może doprowadzić do nagłej śmierci.

Profilaktyka i jeszcze raz profilaktyka. W całym psim życiu jest niezmiernie ważna ale na starość staje się ważniejsza niż kiedykolwiek. Tak jak na przykład częstsze wizyty u weterynarza. U psiego seniora trzeba znacznie częściej robić „przegląd” czyli sprawdzać stan jego zdrowia. Po to aby szybciej wykryć choroby, aby oszczędzić mu cierpienia a także sobie wydawania później masy pieniędzy gdyby choroba była już w poważnym stadium. Do profilaktyki na pewno zaliczają się też różne rzeczy, które zaczynamy kupować aby ta starość przebiegała naszemu przyjacielowi jak najprzyjemniej. Od suplementów wspomagających odporność, skórę, sierść czy stawy po takie, które pomagają mu lepiej funkcjonować w domu. Do takich rzeczy zaliczają się między innymi schodki dzięki którym łatwiej wdrapie się na łóżko, ewentualnie legowisko ortopedyczne dla wsparcia stawów. Na pewno przydadzą się też maty higieniczne w razie posikiwania oraz specjalna szczotka i pasta do mycia psich zębów. Będąc młodym, silnym i zdrowym psiakiem każdy usuwał swój kamień za pomocą twardych gryzaków. Na starość zęby stają się słabsze i bardziej podatne na osadzanie się kamienia, dlatego trzeba o nie dodatkowo zadbać. Tak samo jak o przycinanie pazurków, które mogą nie ścierać się już tak szybko jak kiedyś. Jeśli psiak ma bardzo mało ruchu to na pewno sam nie da rady ich zetrzeć. Ale na szczęście ma nas – odpowiedzialnych opiekunów!