Uważa się, że psy przypominające dzisiejsze akity występowały na Honsiu już kilka tysięcy lat temu i towarzyszyły samurajom. Strzegły majątków wasali, masywniejsze osobniki używane były w walkach psów, a także do polowań, głównie na duże zwierzęta takie jak niedźwiedzie czy jelenie. Po II wojnie światowej która przyczyniła się do znacznego zmniejszenia pogłowia rasy uznano rasę za dziedzictwo kulturowe Japonii i dzięki dotacjom na hodowlę udało się ocalić rasę od wyginięcia.

Sama nazwa rady jest złożona z nazwy prefektury Akita w której głównie spotykane były te psy a także członu inu – oznaczającego w języku japońskim psa.

Akita jest dużym, dość masywnie zbudowanym szpicem o gęstej, grubej dwuwarstwowej sierści o bardzo obfitym podszerstku. Szata tego typu wymaga sporych nakładów pracy. Na co dzień dobrze jest na bieżącą wyczesywać wypadający podszerstek, żeby uniknąć tworzenia się kołtunów. Jeżeli nie radzimy sobie z tym sami możemy zwrócić się i pomoc do groomera. Należy jednak wyczesywać psa regularnie, bardzo intensywne ale zbyt rzadkie czesanie może doprowadzić do zapaleń skóry lub pojawiania się łupieżu. O ile pies nie wybrudzi się w czymś trudnym do usunięcia do utrzymania czystości wystarczy regularne wyczesywanie. Kąpiele planowane lepiej wykonywać w ciepłych miesiącach ponieważ że względu na obfitość i gęstość szaty akity są ciężkie do całkowitego wysuszenia. Niedosuszenie sierści i wyjście na dwór kiedy jest chłodno może skutkować problemami zdrowotnymi. Akity występują w kilku umaszczeniach, między innymi takimi jak pręgowane, białe rude czy sezamowe. Każde, poza białym, umaszczenie musi mieć białe znaczenia na liście, szyi, brzuchu i spodzie ogona nazywane urajiro.