Rasy psów: Owczarek niemiecki
Owczarki niemieckie dzielimy na krótkowłose i długowłose. Pielęgnacja obu odmian okrywy nie różni się od siebie zbyt mocno. Kąpiel powinna odbywać się co 3-4 miesiące. Jeśli pies ma tendencje do częstego tarzania się, to ilość kąpieli powinna być zwiększona. Stosujemy szampony przeznaczone do określonego typu włosa uwzględniając ewentualne alergie naszego psa. Po kąpieli wystarczy psa wytrzeć ręcznikiem i pozwolić sierści wyschnąć. Nie używamy suszarki by nie wysuszać i nie doprowadzać do łamania się włosa. Pamiętajmy, że po kąpieli należy pozwolić sierści wyschnąć. Wyprowadzanie psa na zewnątrz bezpośrednio po kąpieli, w szczególności zimą może doprowadzić do przeziębienia się psa. Obie odmiany szaty posiadają podszerstek, który w okresie lnienia jest utrapieniem dla właściciela. Wtedy zwiększamy częstotliwość czesania. Martwy, wypadający podszerstek nie wygląda dobrze. Nieusuwany filcuje się oraz doprowadza do odparzeń na skórze psa. Ważne jest by podczas czesania używać odpowiednich akcesoriów. Do czesania szaty krótkiej wystarczy nam zgrzebło, metalowy grzebień o dość gęstych ząbkach oraz furminator (urządzenie, które pozwala dokładniej zebrać martwy podszerstek). Do szaty długiej stosujemy zgrzebło, aczkolwiek lepiej to z okrągłymi ząbkami, obracającymi się podczas czesania. Niezastąpiona będzie również szczotka „pudlówka“ – plastikowa szczotka z cienkimi, drucianymi ząbkami. Do elementów pielęgnacji zaliczamy również dbanie o higienę jamy ustnej psa. Od pierwszych miesięcy życia należy przyzwyczajać psa do zaglądania mu w zęby. Dzisiaj na rynku mamy wiele preparatów oraz ciasteczek hamujących powstawanie kamienia nazębnego. Jeśli jednak kamień się pojawi należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, który zajmie się jego zdjęciem. Im mniej kamienia na zębach tym lepiej. Uszy, to równie ważny element, często pomijany w pielęgnacji. Czyścimy samą małżowinę. Najlepiej używać do tego specjalnego środka rozpuszczającego brud. Jeśli nie mamy odpowiedniego kosmetyku, to sama letnia woda i wacik w zupełności wystarczą. Pamiętajmy, że nie należy samemu czyścić psu ucha wewnętrznego. Jeśli cokolwiek nas niepokoi, to udajemy się do weterynarza. Co 2-3 tygodnie sprawdzamy psie pazury. Jeśli wydaje się nam, że są zbyt długie (stukanie o podłogę, asfalt) możemy samodzielnie obciąć je w domu używając do tego specjalnych cążków lub gilotynek. Jeśli nigdy tego nie robiłeś sam, to poproś lekarza weterynarii o instrukcje jak odpowiednio przycinać pazury. Możesz także za każdym razem wykonywać ten zabieg pielęgnacyjny w lecznicy lub u osiedlowego groomera.
Choroby i schorzenia
Prawdziwym zagrożeniem, które dotyka wielu przedstawicieli rasy jest skręt żołądka. Przypadłość ta należy do wielu ras dużych i olbrzymich, ale wśród owczarków skręty zdarzają się bardzo często. Każdy właściciel psa powinien mieć świadomość jak bardzo niebezpieczna jest ta przypadłość. W wyniku skrętu żołądka (obrót wokół własnej osi) dochodzi do zatrzymania gazów czego następstwem jest zatrzymanie krążenia lub wymioty, które nie znajdują ujścia w przewodzie pokarmowym psa i doprowadzają do śmierci. W przypadku skrętu żołądka pies zaczyna być niespokojny, ciężko oddycha, próbuje wymiotować, brzuch zaczyna przypominać napompowaną piłkę, robi się twardy. Jedyną szansą na ratunek jest natychmiastowe udanie się do najbliższego gabinetu weterynarii. Bez pomocy medycznej nasz pies nie przeżyje nocy.
Drugą dość częstą przypadłością są dysplazje stawów biodrowych i łokciowych. Dysplazje powoduje wiele czynników, dlatego nazywamy ją chorobą polietiologiczną. Największą rolę odgrywają geny. Nie znaczy to jednak, że znając rodowód naszego psa możemy być pewni, że nasz pies nie będzie obciążony dysplazją. Geny dysplazji mogą być przekazane przez nosicieli, niekoniecznie z widocznymi wadami. Oczywiście geny to nie wszystko. Na rozwinięcie się dysplazji wpływ mają także czynniki zewnętrzne, tzw.środowiskowe. Zaliczamy do nich: nieprawidłowy podaż wapnia w okresie wzrostu, intensywny wzrost psa, przeforsowanie niewykształconego układu kostnego np. długodystansowym bieganiem, skakaniem. Objawami dysplazji mogą być wszelkiego rodzaju kulawizny, utykanie, obniżona zborność ruchowa, powolne chodzenie np.po schodach, problemy ze wstawaniem. Nie ma sposobów na profilaktykę dysplazji. Należy jednak dbać o prawidłowe żywienie, suplementację oraz o to w jaki sposób spędzamy czas z rosnącym psem. W razie jakichkolwiek problemów z układem ruchu należy skontaktować się z lekarzem ortopedą. Ważne jest także zapobiegawcze kontrolowanie stanu stawów biodrowych i łokciowych już od wieku szczenięcego. Owczarki niemieckie są narażone również na choroby serca, w weterynarii określane jako kardiomiopatie. Często spotyka się także osobniki z niedoczynnością tarczycy, zapaleniem kości, hemofilią, mielopatią zwyrodnieniową oraz nowotworami
Nie ma złotej rady na żadne dolegliwości i predyspozycje do chorób, ale ważne jest regularne odwiedzanie lekarza weterynarii. Wczesne wykrycie chorób pozwala na szybką reakcję i wdrożenie leczenia, czego następstwem może być długie i szczęśliwe życie u boku naszego pupila.
Wybrane dla Ciebie
Cudze chwalicie, swego nie znacie. Odkryj polskie rasy psów
Polska nie tylko zachwyca malowniczym krajobrazem, ale kryje w sobie również niezwykłe skarby w postaci różnorodnych ras psów. Te wyjątkowe psy nie tylko emanują urodą, ale także charakteryzują się niepowtarzalnymi cechami temperamentu, czyniąc je niezwykle fascynującymi.
czytajNa czym polega antropomorfizacja?
W dzisiejszych czasach zwierzęta są członkami naszej rodziny i przyjaciółmi. Ludzie coraz częściej mają tendencję do tego, aby traktować psy lub koty jak swoje dzieci lub dobrych znajomych. Idzie z tym w parze antropomorfizacja. Czym jest i jak się ona objawia?
czytajDlaczego Twój pies niszczy zabawki? (podcast)
Dlaczego psy niszczą zabawki? Czym psie zabawki różnią się między sobą? Jak wydłużyć żywotność psiej zabawki? Posłuchaj Pets World Podcast.
czytajZawody dog dancing, czyli jak profesjonalnie tańczyć z psem
Ludzie, rozwijając relację z psami, szukają nowych możliwości wspólnego spędzania czasu. Na początku lat 90. XX wieku wyłoniła się nowa dyscyplina sportowa — dog dancing, czyli w tłumaczeniu na język polski „psi taniec”. Czasem nazywany jest „tańcem z psem”, co wydaje się bardziej trafne, ponieważ do psiego tanga trzeba dwojga.
czytaj