Cieczka u psa
Czas czytania: 3 min
Cieczka to czas, kiedy sunia gotowa jest do rozrodu. Objawia się ona krwawieniem z dróg rodnych. W tym czasie suka wydziela feromony wabiące samce. W okresie cieczki należy pilnować swojej pupilki, aby nie doszło do przypadkowego zapłodnienia. Samce wyczuwają okres godowy suni z bardzo dużych odległości. O podkopy pod ogrodzeniem czy przeskoczenie go bardzo łatwo. Samce pokonają każdą przeszkodę, a samice nie pozostają dłużne.
Cykl rujki składa się na fazy. Pierwsza to okres ok.7 dni, czasami wydłuża się do kilkunastu dni. To okres pojawienia się krwi z dróg rodnych. W tej fazie sunia zaczyna mieć powiększony srom. Zdarza się, że staje się on twardy. Często widoczne są przekrwienia. W zachowaniu suni mogą zajść pewne zmiany – intensywne wylizywanie sromu, brak apetytu, wzmożone pragnienie, brak posłuszeństwa i chęć ucieczek, dlatego podczas cieczki nie należy spuszczać psa ze smyczy. W tej fazie sunia nie jest gotowa na przyjęcie samca. Każdego próbującego kopulacji odrzuca, powarkuje lub staje się całkiem agresywna. Kolejna faza, to ruja właściwa. W tym czasie suka jest gotowa na przyjęcie samca. Zmienia się kolor wydzieliny z ciemnoczerwonej na jasnoróżową (wygląda to trochę jak pomieszanie krwi z wodą). W tym okresie zapłodnienie przez samca jest jak najbardziej możliwe. Prawdopodobnie sunia od razu przyjmie każde zaloty. Ostatnia faza, to okres porujowy. W tym czasie macica przygotowuje się na przyjęcie zapłodnionej komórki jajowej (jeśli doszło do zapłodnienia). Jeśli nie doszło do zapłodnienia, to zachowania samicy wracają do normy. Ostatnia faza, to faza bezrujowa, czyli czas pomiędzy cieczkami, gdzie suka nie wykazuje żadnych oznak chęci kopulowania. Cieczka zazwyczaj trwa 21 dni.
Istnieje pojęcie „cichej rui”. To stan, kiedy suka nie ma żadnych zewnętrznych objawów, ale wciąż pozostaje zdolna do rozrodu. Często samce nie wykazują aż tak natarczywego zainteresowania, ale sunia pozostaje dla nich atrakcyjnym obiektem westchnień. Cicha ruja to rzadko spotykanie zjawisko, ale warto zdawać sobie z niej sprawę.
Opieka nad sunią w tym szczególnym dla niej stanie wymagać będzie nieco więcej sprzątania. Nawet intensywnie wylizującym się samicom zdarza się zostawiać krwiste plamy na meblach, dywanach czy legowisku. Bywają sunie, które w tym okresie domagają się więcej uwagi, stają się bardziej przytulaśne i chcą być cały czas blisko człowieka. Spacery powinny odbywać się tylko na smyczy. Na plamienie poleca się zakładanie wielorazowych majtek, które można kupić w sklepie zoologicznym lub u weterynarza. To duże ułatwienie dla właściciela. Warto również pamiętać, że suka w okresie rujki ma prawo do częstszych spacerów, ponieważ może częściej oddawać mocz. Niezaspokojenie fizjologicznej potrzeby może skutkować oddawaniem moczu w domu. Pamiętajmy, aby na spacerach unikać dużych skupisk psów. Omijajmy psie wybiegi oraz parki, gdzie wiemy, że na co dzień jest sporo psów. Samce ubiegające się o względy suni mogą stać się agresywne, zaatakować innego psa lub nawet człowieka. Bądź odpowiedzialny i wybieraj spokojne miejsca, gdzie ryzyko spotkania innych przedstawicieli gatunku jest znikome. To dobry czas na wyprawy do lasu, nad rzekę czy łąkę.
Zachowania psa mogą być różne. Należy pamiętać, że ten okres trwa krótko, a naszemu domownikowi należy się wtedy więcej spokoju, zrozumienia i cierpliwości.
Jeśli nie chcesz mieć tych problemów – wykastruj sunie. Odpowiednio przeprowadzony zabieg rozwiąże problem cieczki raz na całe jej życie.
Wybrane dla Ciebie
Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?
Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.
czytaj
Podstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?
Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?
czytaj
Psy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?
Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.
czytaj
Leczenie żółwi
Nie płaczą, nie wyją, nie wydają dźwięków… Skąd możemy wiedzieć, co dolega żółwiom? I na co się je leczy?
czytaj
