Gatunki chomików        

Nie wszyscy wiedzą, że na południu Polski dziko żyje chomik europejski będący pod ścisłą ochroną gatunkową – bardziej znane są nam trzymane w domach chomiki mniejszych gatunków pochodzące z Azji: chomiki syryjskie, dżungarskie i Roborowskiego. Mniej znane domowe pupile to chomiki chińskie i Campbella. Ze względu na podobieństwo chomików dżungarskich i Campbella najczęściej spotykamy je w formie hybryd – „mieszańców”. U chomików nie wyróżniamy ras – są to odrębne gatunki, a w ich obrębie możemy wyróżnić różne odmiany struktury włosa i umaszczeń. Przeciętny chomik żyje około 2-2,5 roku; trzylatki zdarzają się bardzo rzadko. Chomiki trzymamy pojedynczo – to samotniki; drugi osobnik byłby nieustannie nękany, a ewentualny spór mógłby zakończyć się poważnymi obrażeniami a nawet śmiercią!

Dla kogo chomik i skąd go wziąć?

Chomiczki wszystkich gatunków są aktywne wieczorami i nocą, rzadziej rankiem. Część budzi się do życia już o 19, ale są i takie co wstaną dopiero po północy. Taka aktywność jest ich cechą– nie można i nie powinno się próbować tego zmienić, nie można też budzić chomika i mu przeszkadzać, bo stres bardzo skróci jego i tak krótkie życie. Zwierzęta te lubią ruch, docenią nocne wybiegi w zabezpieczonej zagrodzie i każdą nową rozrywkę jaką im zaserwujemy. Spędzają długie godziny na kołowrotku, kopaniu w głębokiej ściółce i pielęgnacji swojego futerka – a znudzone skutecznie uprzykrzą nam życie z wielkim upodobaniem gryząc pręty klatki… Są świetnymi towarzyszami dla nocnych marków – dorosłych i starszych nastolatków. Chomiki wbrew pozorom i stereotypom nie są dobrymi kompanami dla dzieci – przede wszystkim stają się aktywne wtedy, gdy maluchy już śpią. Są delikatne – wymagają ostrożnego traktowania jak również wprawnego oka, które wypatrzy pierwsze objawy ewentualnej choroby. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie by chomik mieszkał w domu, w którym są dzieci – mogą one pomagać wymieniając wodę, przygotowując jedzenie, pomagać w sprzątaniu czy budowie zabawek – potrzeba jednak rozważnego rodzica, który wytłumaczy maluchowi potrzeby zwierzątka.

Najważniejszymi elementami wyposażenia są:

• Domek i inne kryjówki należy dobierać kierując się rozmiarem konkretnego gatunku – by zmieścił się tam nasz pupil, jego gniazdo i zapasy. Najlepiej by były drewniane lub z naturalnych materiałów i były pozbawione niewielkich okienek w których zwierzak może utknąć.
• Ważne są też zabawki które ubogacają życie malucha i zapewniają mu rozrywkę – np. wyginane mostki z patyczków, tunele z korka lub drewna albo wikliny, gniazda z trawy czy platformy i pięterka. Nie nadają się natomiast zabawki wiszące jak drabinki czy hamaki – chomik nie jest dobrym wspinaczem.
• Najważniejszą zabawką jest kołowrotek. Ten element wyposażenia wybieramy ze szczególną starannością: powinien być duży, by kręgosłup podczas biegu był w naturalnym ułożeniu (ponad 27cm średnicy dla chomików syryjskich i ponad 20cm dla pozostałych), z gładką pełną bieżnią i bez szczebelków. Najlepiej by był wykonany z drewna lub plastiku, mile widziana jest również bieżnia z korka, a dla długowłosych samców modele pozbawione wewnętrznej osi, w którą mogą się wkręcić długie włosy.
• Chomiki w naturze żyją w norach i te w domach także kochają kopać w ściółce, dlatego gruba warstwa ściółki lnianej, konopnej lub odpylonych drewnianych wiórków to nieodzowny element chomiczego domu! Warto pokusić się o warstwę 20cm a nawet grubszą – chomik chętnie zabuduje w niej swoje tunele. Warto dać także do klatki naturalne elementy gniazdowe – jak np. miękkie zielone siano. Wystrzegajmy się natomiast watek, kołderek i bawełny – są bardzo niebezpieczne!
• W lokum powinno znaleźć się także miejsce na piaskownicę ze specjalnym piaskiem dla gryzoni, która służy do zabawy, pielęgnacji futerka a także jako toaleta.
• Ceramiczna miseczka i szklany świecznik na tealight świetnie sprawdzą się jako naczynia na pokarm i wodę.
• Przyda nam się też zabezpieczony domowy wybieg zbudowany np. z płyt HDF. Używanie „kul do biegania”, szelek czy wypuszczanie poza domem jest złe dla chomika.

Higiena i pielęgnacja

Chomik jest czyściochem i pielęgnacja nie nastręcza nam wielu problemów. Chomiki często siusiają w jednym miejscu, natomiast ich odchody są suche i pozbawione zapachu. Sprzątanie siusiu-kącika, wymiana wody i jedzenia oraz obserwacja samopoczucia to nasze codzienne obowiązki; ściółkę natomiast wymienia się dość rzadko i częściowo – nie całą naraz. Chomika nie kąpie się ani nie czesze; sam zadba on o swoje futerko, zwłaszcza mając dostęp do piasku dla gryzoni.

Pan chomik jest chory…

W każdym przypadku zagrożenia życia czy podejrzanych objawów u zwierzęcia, należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii mającego jak największe doświadczenie w leczeniu gryzoni (najchętniej specjalizacja w leczeniu zwierząt nieudomowionych, laboratoryjnych lub futerkowych). Zaburzenia oddychania, krwawienie, utrata masy ciała, apatia, problemy z poruszaniem, nietypowa postawa ciała, biegunka, wydzielina z nosa czy oczu, deformacje ciała, guzy, nadmierne drapanie czy zmiana nawyków to objawy które powinny nas zaalarmować i skłonić do szybkiej wyprawy do specjalisty!