Profilaktyka niepożądanych zachowań, czyli po pierwsze zrozumieć kota
Czas czytania: 4 min
Często można usłyszeć określenie, że kot „jest wredny” lub „robi na złość”. Wynika to właśnie z nieznajomości kocich zachowań, co przyczynia się do zaburzeń relacji człowiek – kot. Ludzie mają także tendencję do antropomorfizacji kocich zachowań, przez co powstają wobec tych zwierząt nierealne oczekiwania. Zrozumienie kota i jego zachowań to podstawa w budowaniu trwałej relacji. Edukacja opiekunów powinna opierać się na takich zagadnieniach jak: mowa ciała, socjalizacja, stymulacja, żywienie, znaczenie terenu. Opiekun powinien mieć świadomość, że np. znakowanie pazurami to fizjologiczne zachowanie. Problemy często pojawiają się z braku zrozumienia ze strony właściciela. Owszem, może zdarzyć się, że zbyt intensywne lub ograniczone znakowanie będzie przejawem zaburzenia lękowego, ale w tej pracy pisemnej skupię się głównie na zachowaniach naturalnych.
Wybór zwierzęcia na pewno nie powinien być podyktowany przypływem chwili. Znajomość podstawowych zachowań i potrzeb kota w dużym stopniu przyczyni się do uniknięcia problemów w przyszłości. Pozwoli także uniknąć sytuacji, kiedy np. adoptowane zwierzę z powrotem wróci do schroniska, ponieważ opiekunowie nie będą rozumieli jego potrzeb oraz traktowali niektóre zachowania jako niepożądane. Życie z kotem to nie umowa własności, to relacja, która wymaga od opiekuna używania odpowiednich narzędzi. Poczucie bezpieczeństwa jest najważniejszą potrzebą dla kota, dlatego po wprowadzeniu zwierzęcia do naszego domu, dajmy mu czas na zaklimatyzowanie się, nie zmieniajmy niczego zbyt gwałtownie.
Opieka nad kotem to nie tylko zapewnienie mu pożywienia, to także zabawa z nim. Koty potrzebują spędzać czas ze swoimi opiekunami. Życie w nieurozmaiconym środowisku prowadzi do nudy i apatii. Dobre samopoczucie kota znacząco wpływa na jego dobrostan. Należy pamiętać też o tym, żeby dawać kotu możliwość wyboru. Koty to bardzo inteligentne zwierzęta i w jakimś stopniu muszą same kontrolować swoje otoczenie. To właśnie opiekunowie muszą kotu zapewnić – przestrzeń i wybór. Staranne zrozumienie potrzeb tych zwierząt zapewni im zdrowie psychiczne. Jest to szczególnie ważne w przypadku adopcji kota ze schroniska. Zwierzę to znajdowało się w miejscu bardzo dla niego stresującym. Zwierzę przebywające w trudnych warunkach jest narażone na rozregulowanie mechanizmów adaptacyjnych organizmu, a towarzyszące silne emocje mogą doprowadzić także do obniżenia odporności. Każde zwierzę reaguje inaczej na sytuacje stresowe i lękowe. W przypadku kotów możemy zaobserwować dość często wstrzymywanie moczu, utratę apetytu, nadmierne wylizywanie się, brak aktywności, w skrajnych sytuacjach utratę sierści a nawet samookaleczanie się. Można spotkać się także z agresywnym zachowaniem w stosunku do opiekunów. Dość często u zwierząt adoptowanych obserwuje się strach przed człowiekiem. I nie są to zachowania „wredne”, czy „na złość”. To naturalne zachowania w takich przypadkach, które mają za zadanie zasygnalizować problem, który opiekun musi starać się rozwiązać. Niestety wielu opiekunów nie posiada takiej wiedzy, co wiąże się z częstymi powrotami tych zwierząt do schronisk. W takich sytuacjach opiekun powinien wykazać się ogromną wyrozumiałością, obserwować zwierzę i robić wszystko, aby stworzyć z nim więź, jednocześnie zapewniając dobrostan zwierzęciu. Na konkretne zachowanie zwierzęcia mają wpływ głównie zrealizowanie lub nie danych potrzeb, środowisko, stres, emocje, bodźce. Jeśli opiekun będzie wymagał zbyt dużo od kota, to wytworzenie prawidłowej więzi będzie ciężkie, a jego dobrostan i zdrowie psychiczne zostaną zaburzone. Czasami może być potrzebna pomoc behawiorysty lub zoopsychologa i w razie konieczności warto po nią sięgać
Na całość dobrej relacji opiekun – kot wpływa bardzo wiele czynników, z czego to posiadanie wiedzy przez opiekuna będzie stanowiło podstawę sukcesu.
Wybrane dla Ciebie
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
Czy siadanie papug na głowie jest objawem dominacji?
Pytanie często zadawane przez właściciele papug: czy pozwalać siadać papudze na głowie? W ciągu wielu lat, w polskim Internecie pojawiło się bardzo dużo mitów dotyczących życia z papugami. Warto poznać prawdziwe znaczenie takich zachowań, zamiast powielać mity dotyczące dominacji papug nad ludźmi.
czytaj
