Czy siadanie papug na głowie jest objawem dominacji?
Czas czytania: 7 min
CZY U PAPUG MOŻNA ZAOBSERWOWAĆ DOMINACJĘ?
Najpierw musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy u papug występuje tego typu dominacja. W przypadku papug występuje hierarchia społeczna, ale termin „dominacja” może być mylący w tym kontekście. Papugi są zwierzętami stadnymi i żyją w grupach. W takich grupach istnieje hierarchia społeczna, w której niektóre osobniki mogą mieć wyższą pozycję społeczną niż inne.
Jednak hierarchia wśród papug jest oparta na złożonej dynamice społecznej, która obejmuje różne czynniki, takie jak wiek, doświadczenie, umiejętności społeczne i relacje międzyosobnicze. Jest to bardziej skomplikowany układ niż zwykła, znana nam dominacja np. Obserwowana u wilków.
JAK ZROZUMIEĆ HIERARCHIĘ SPOŁECZNĄ?
Najłatwiej będzie nam zrozumieć struktury społeczne papug na przykładzie ludzi. Wyobraź sobie, że zostajesz zamknięty w pokoju z 5 różnymi osobami, których nie znasz. Dostajecie zadanie – stworzyć projekt. Co możemy zauważyć? W takiej grupce wyłoni się lider, który poprowadzi projekt, wyłoni się jakiś pomocnik lidera, zapewne też pojawi się osoba, która będzie chciała się trzymać na uboczu i np. robić notatki.
Czy u ludzi występuje dominacja z racji pojawienia się naturalnego lidera w grupie? Nie! Mamy do czynienia ze strukturą społeczną, która jest żywym tworem. Dodanie do takiej grupy kolejnych osób sprawi, że struktura może się zmienić. I właśnie tak wygląda to w świecie papug. Są to zwierzęta o niezwykłej inteligencji społecznej, podobnie jak ludzie, szympansy, delfiny, kruki czy słonie.
AGRESJA W ŚWIECIE PAPUG
Agresja w celu ustanowienia dominacji jest powszechnie znana u wielu gatunków ssaków, ale nie występuje u papug. Papugi nie mają naturalnej skłonności do formowania opartej na dominacji hierarchii z innymi papugami na wolności, lub z ludźmi w niewoli. Papugi nie są z natury agresywne, a relacje społeczne tworzą na podstawie wielu, różnych czynników składających się na jedną całość.
W stadzie papug nie występuje osobnik alfa. Co więcej w momencie sprzeczki między papugami, ten osobnik który wygrał np. przepychankę o miejsce na drzewie, może w następnej kłótni przegrać. I jest to całkowicie normalne. Z racji wysokiej inteligencji tych zwierząt, relacje w grupie są bardzo złożone. Stwierdzenie, że papuga siada na głowie w celu zdominowania nas, jest po prostu błędne.
Papugi naturalnie wybierają miejsca wysoko. Dzięki temu mogą żerować, ale i obserwować środowisko. Instynktownie papuga będzie czuła się bezpieczniej, im wyżej będzie.
WYUCZONA AGRESJA W NIEWOLI
Czasem możemy spotkać się z określeniem, że pewne gatunki papug są agresywne. Często takie komentarze możemy usłyszeć od osób posiadających amazonki, białobrzuszki, czasem żako czy aleksandretty. Ciekawe jest to, że tylko w niewoli papugą przejawiają takie zachowania. W naturze nie spotkamy agresji u papug, przynajmniej nie w takim stopniu w jakim widzimy ją w niewoli. Papugi w naturze są ofiarami drapieżników.
Dzięki zdolności lotu, są one w stanie uciec drapieżnikowi. Jaka papuga, mając możliwość lotu, podejmie się walki z drapieżnikiem, zamiast uciekać? Dlatego agresja, związane z nią dziobanie i ataki – są to wyuczone zachowania, których papugi używają do komunikowania się – ponieważ tak zostały nauczone przez ludzi. Z resztą bardzo często nieświadomie. Ponieważ jest to zachowanie wyuczone, oznacza to, że można je wykształcić, ale także go oduczyć. Życie z papugą wcale nie musi być bolesne! Pamiętaj, każde zachowanie ma swoją przyczynę. Nawet jeśli Ty jej nie rozumiesz.
Wiele gatunków papug żeruje w trakcie wspinaczki. Podwieszany plac zabaw może być świetnym rozwiązaniem, by zapewnić poczucie bezpieczeństwa.
Z CZEGO WYNIKA SIADANIE NA GŁOWIE?
Papugi są ofiarami drapieżników. Ich instynkt nakazuje im czujność i ciągłą obserwację środowiska. Zwierzęta te mogą łatwo się spłoszyć, dlatego punkt obserwacyjny wybierają wysoko. W takim miejscu czują się bezpieczniej, mogą żerować i np. jednocześnie obserwować środowisko. W momencie, w którym my znajdujemy się niżej a np. papuga siedzi na szafie, a my chcemy ją ściągnąć, musimy wiedzieć, że papugom łatwiej jest iść do góry niż w dół. Dlatego też łatwiej o dziobnięcie, kiedy papuga czuje się niekomfortowo i na dodatek musi użyć dzioba, by skorzystać z naszej podłożonej ręki.
Dziób używany jest do wspinaczki, dla papug jest on niezwykle ważny w poruszaniu się, dlatego schodząc w dół, najpierw papuga zaczyna od dzioba. To wcale nie oznacza, że chce nas dziobnąć, a jedynie złapać równowagę. Niestety z takich sytuacji wynika wiele nieporozumień, szczególnie jeśli opiekun nigdy wcześniej nie miał kontaktu z dużymi papugami, których mowa ciała może być dla człowieka niezrozumiała.
CZY POZWALAĆ SIADAĆ PAPUDZE NA GŁOWIE?
I tak i nie. Jednym z problemów z siadaniem papugi na ramieniu lub na naszej głowie jest to, że opiekun nie może obserwować mowy ciała ptaka. Dlatego jeśli nie ufasz swojej papudze, jesteście razem krótko i nie czujesz się z papugą pewnie – pozwól by ptak więcej czasu spędzał np. obok Ciebie. Dzięki temu będziesz mógł odczytać mowę ciała papugi.
Ciągłe przesiadywanie papugi na ramieniu ma też ogromny minus. W tym czasie papuga nie zajmuje się sobą – nie żeruje, nie bawi się, nie jest aktywna. Taki brak zajęć i aktywności fizycznej może skutkować pojawieniem się problemów behawioralnych w przyszłości. Szczególnie częste są zaczepki, podgryzanie twarzy, uszu czy np. biżuterii w celu zwrócenia na siebie uwagi. Stąd już prosta droga do tego, by papuga nauczyła się, że tylko poprzez skubanie i podszczypywanie dostanie pieszczoty czy uwagę opiekuna.
Jeśli znasz swoje papugi, rozumiesz ich mowę ciała, to łatwiej i szybciej zrozumiesz też ich znaki ostrzegawcze.
UWAŻAJ NA TO, CZEGO UCZYSZ SWOJEJ PAPUGI
Każde zachowanie ma swoją przyczynę. Poznanie języka ciała naszej papugi to pierwszy krok by zrozumieć jej zachowania. Umiejętność czytania mowy ciała papugi jest podstawą zdrowej, dobrej relacji z ptakiem. Dzięki zrozumieniu mowy ciała, jesteśmy w stanie ocenić czy papuga chce w tym momencie kontaktu z nami, czy lepiej zostawić ją w spokoju. Będziemy w stanie ocenić nastrój czy emocje jakie towarzyszą papudze. Dlatego też zrozumienie języka ciała papugi jest kluczowe, również dla nas. Będziemy w stanie uniknąć dziobnięcia i przewidzieć zachowanie naszego zwierzęcia, a także zrozumieć z czego wynikają pewne papuzie zachowania i jaka jest ich rola w naturze.
TO TEŻ CIĘ ZAINTERESUJE
Jak wygląda rejestracja papugi?
Jak urozmaicić papuzie środowisko?
Żywienie papug, czyli nie tylko ziarno
Jak nauczyć papugi sztuczek i mówienia?
W jaki sposób papugi korzystają ze stóp?
Choroby u papug. Lepiej zapobiegać, niż leczyć.
Choroby u papug. Czy stres może powodować negatywne skutki zdrowotne?
Wybrane dla Ciebie
Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?
Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.
czytaj
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
