Choroba Hendra
Czas czytania: 3 min
Zachorował również ich trener, który zmarł po kilku tygodniach z powodu niewydolności układu oddechowego. Rok później, w oddalonej o ok. 800 km miejscowości z powodu zapalenia mózgu zmarł hodowca koni. Okazało się, że rok wcześniej uczestniczył w sekcji konia, u którego stwierdzono wirusa Hendra.
JAKIE ZAGROŻENIA NIESIE ZE SOBĄ WIRUS HENDRA?
Wirus Hendra odpowiada za ciężkie uszkodzenia układu oddechowego u koni. Nierzadko uszkadza również układ nerwowy. U psów, królików, myszy, szczurów i drobiu może powodować bezobjawowe zakażenia. W przypadku kotów, w warunkach doświadczalnych zwierzęta te były bardzo wrażliwe na wirusa. W badaniach zaobserwowano zmianę behawioru u tych kotów oraz wysoką gorączkę, silną duszność.
Rezerwuwarem wirusa Hendra są nietoperze z rodzaju Pteropus. W transmisji zakażenia największą rolę odgrywa mocz nietoperzy. Za pośrednictwem zanieczyszczonych moczem owoców zakażają konie. Do zakażenia może dojść drogą inhalacyjną, donosową, doustną a nawet dospojówkową. Wśród koni zakażenie szerzy się drogą kontaktową za pośrednictwem wydzielin i wydalin, a głównymi wrotami zakażenia jest układ oddechowy. Taką sama drogą dochodzi do transmisji wirusa z zakażonych koni na ludzi.
Nie potwierdzono do tej pory, aby dochodziło do transmisji na drodze człowiek zakażony a człowiek zdrowy. Nie potwierdzono, aby możliwe było przenoszenie się wirusa przez konsumpcję zanieczyszczonych owoców oraz soków owocowych. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo transferu wirusa za pośrednictwem zakażonych koni oraz psów.
OBJAWY ZAKAŻENIA WIRUSEM HENDRA
Objawy u koni są zróżnicowane. Zakażenie może przebiegać bezobjawowo lub może rozwinąć się pełnoobjawowa choroba. Wirus może być też przyczyną nagłych padnięć koni. Pełnoobjawowa choroba charakteryzuje się występowaniem wysokiej gorączki, silnymi zaburzeniami ze strony układu oddechowego, pojawia się obrzęk części twarzowej głowy.
Ponadto obserwuje się u koni bolesne oddawanie moczu oraz morzysko. U niektórych koni, które przeszły ostrą postać choroby mogą występować objawy neurologiczne (utrata wzroku w jednym lub obydwu oczach, bezcelowy chód, ataksja, nadwrażliwość na bodźce, zaleganie). Choroba nie zawsze kończy się padnięciem zwierzęcia.
CHOROBA HENDRA JAKO ZOONOZA
Ryzyko zachorowania u ludzi po kontakcie z wydzielinami chorego konia wynosi ok. 10%. Możliwość zakażenia się od nietoperzy nie została potwierdzona. U ludzi mogą wystąpić objawy grypopodobne (kaszel, gorączka, ból gardła, głowy i mięśni). Czasami mogą pojawić się objawy neurologiczne.
Wirus wykazuje potencjał zoonotyczny, czyli stanowi zagrożenie także dla ludzi. Choroba Hendra znajduje się na liście chorób i wirusów priorytetowych o potencjale pandemicznym. Na liście tej znajdują się choroby, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Często przeciw tym chorobom nie ma szczepionek i skutecznego leczenia. Zakażenia wirusem Hendra są jak na razie rzadkie. Jeśli jednak wirus Hendra nabierze właściwości szerzenia się wśród ludzi bez udziału zwierząt to zagrożenie epidemią lub pandemią będzie możliwe.
ZOBACZ TEŻ
Niesamowita więź: relacje między koniem i psem
Najmniejszy koń świata. Poznaj rase Falabella
Wybrane dla Ciebie
Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?
Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.
czytaj
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
