Szamponoterapia u psów
Czas czytania: 4 min
JAK POPRAWNIE PRZEPROWADZIĆ KĄPIEL?
W dobie rosnącej wciąż lekooporności bakterii i występowania m.in. szczepów gronkowców metycylinoopornych (MRSA) u zwierząt, kąpiele lecznicze stają się terapią pierwszego wyboru. Podstawą sukcesu terapeutycznego jest jednak nie tylko prawidłowy dobór preparatu. Istotną rolę odgrywa prawidłowe przeprowadzenie kąpieli leczniczej. Nieprawidłowo dobrany szampon oraz niewłaściwie przeprowadzona kąpiel może zaostrzyć chorobę i jej objawy, zamiast je złagodzić.
Szampony stosowane w medycynie weterynaryjnej można podzielić na kilka grup. Wyróżnia sięszampony przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwłojotokowe oraz przeciwalergiczne. Ponadto należy zaznaczyć, że szampony przeznaczone dla ludzi nie nadają się, te dla niemowląt również. Wynika to z faktu, że pH skóry ludzi i zwierząt znacząco się od siebie różni, a skuteczność szamponu zależy w dużym stopniu od pH. U człowieka pH skóry wynosi 5,5, a u psów waha się między 7 a 8, więc różnica jest znacząca.
SKŁADNIKI AKTYWNE W SZAMPONACH DLA PSÓW
Istotną rolę odgrywają również dodatkowe składniki aktywne. Szampony dla ludzi zawierają często dodatkowe substancje konserwujące i zapachowe, które u zwierząt mogą spowodować alergie kontaktowe. Obecnie jest wiele szamponów przeznaczonych dla psów. Nie ma więc powodów, aby stosować u nich szampony ludzkie. Dobry szampon, poza działaniem przeciwdrobnoustrojowym, powinien wykazywać również właściwości nawilżające i łagodzące.
SUBSTANCJE CZYNNE W SZAMPONACH WETERYNARYJNYCH
W zależności od przyczyny problemu dermatologicznego stosuje się różne substancje. W szamponach przeciwbakteryjnych najczęściej spotykać można: chlorheksydynę, mleczan etylu oraz nadtlenek benzolilu. Coraz częściej można spotkać również jony srebra, związki jodu, kwas borowy i kwas octowy. Szampony przeciwgrzybicze zawierają zwykle ketonkonazol, mikonazol, a także chlorheksydynę. Mogą zawierać również wspomniane powyżej substancje: kwas borowy, kwas octowy, związki selenu, siarki oraz nadtlenek benzoilu.
Chlorheksydyna – nie wykazuje działania toksycznego i drażniącego, ma działanie antyseptyczne i dezynfekcyjne. Jest skuteczna w zwalczaniu zakażeń spowodowanych przez bakterie Gram – dodatnie i Gram – ujemne, z wyjątkiem Serratia i Pseudomonas. Istotną informacją jest to, że stężenie 2-4% pozwala skutecznie zwalczać drożdżaki z rodzaju Malassezia i gronkowce. Chlorheksydyna rzadko powoduje reakcje uczuleniowe.
Nadtlenek benzoilu – na skórze metabolizowany jest do kwasu benzoesowego, który obniżając pH skóry, wykazuje działanie antybakteryjne, utrzymujące się nawet 48 godzin. Wykazuje dużą skuteczność w przypadku zakażeń na tle Staphylococcus pseudointermedius. W szamponach najczęściej jego stężenie wynosi 2-3%. Takie stężenie jest dobrze tolerowane przez zwierzęta, wyższe stężenia może podrażniać skórę. Ważną informacją jest to, że u zwierząt z czarną okrywą włosową może odbarwiać włosy.
Kwas octowy i borowy – najczęściej występują w preparacie razem, każdy z nich w stężeniu 2%. Takie połączenie stwarza nieprzyjazne środowisko dla bakterii i drożdżaków. Z tego względu preparaty zawierające te oba kwasy stosowane są wspomagająco w leczeniu ropnych zakażeń skóry, zwłaszcza na tle Pseudomonas aeruginosa oraz Malassezia spp.
PODSUMOWANIE
Szamponoterapia jest czasochłonna, dlatego powinna odbywać się w komfortowych dla zwierzęcia warunkach. Warto pamiętać, że nie jest zalecane stosowanie suszarek fryzjerskich. Ponadto najlepszy szampon nie rozwiąże problemu jeśli będzie niewłaściwie zastosowany.
Podstawą sukcesu, poza odpowiednim doborem szamponu, jest jego właściwe stosowanie. Każdy problem dermatologiczny powinien być powodem do wizyty u lekarza weterynarii specjalizującego się w dermatologii. Do każdego zwierzęcia trzeba podejść indywidualnie, stwierdzić przyczynę jego problemu i wdrożyć schemat działania. Czas trwania terapii oraz częstotliwość kąpieli dobieramy indywidualnie dla każdego zwierzęcia.
ZOBACZ TEŻ
Humanizacja zwierząt. Tak, ale w granicach rozsądku
ABC stawów kąpielowych – zdrowie rozwiązanie do ludzi i zwierząt
Wybrane dla Ciebie
Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?
Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.
czytaj
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
