Siwienie u psów – przyczyny, opieka, stereotypy
Czas czytania: 5 min
KIEDY PIES ZACZYNA SIWIEĆ?
Zasadniczo możemy przyjąć, że statystycznie u zdrowego psa proces ten zaczyna się około ósmego roku życia. Jednak tak samo, jak w przypadku ludzi, u psów nie możemy wskazać pewnej, sztywnej granicy wieku, w której owłosienie traci barwnik melaninę i przybiera srebrzysty kolor. Rolę odgrywają tutaj predyspozycje genetyczne, czy rasa.
W tej kategorii szczególnie podatne są pudle i border collie. Według badań nie bez znaczenia jest także stres i poziom lęku w ciągu życia. Analogicznie jak u człowieka, ekspozycja na czynniki wzbudzające umiarkowany, długotrwały lub nagły, ale intensywny niepokój znacznie przyspieszają proces siwienia. Pamiętajmy jednak, że zależność ta występuje tylko u osobników z genetycznymi predyspozycjami. Zmiany koloru, ale także szorstkości czy połysku mogą sugerować różne choroby, na przykład związane z zaburzeniami pracy tarczycy. W takiej sytuacji siwe włoski zaczną pojawiać się nawet na pysku młodego osobnika.
Jak widzimy, utrata koloru sierści nie jest rzetelnym sposobem oznaczania wieku. Z powodu niespójności, lekarze weterynarii do określenia wieku zwierząt, najczęściej korzystają z analizy uzębienia.
SIWIZNA JEST NIEMILE WIDZIANA
Ludzie nie lubią patrzeć na siwiznę – ani swoją, ani zwierzęcą. Przypomina nam ona o kruchości życia i nieuchronnej wizji jego końca. Każdego roku wydajemy ogromne sumy na farby do włosów, które mają za zadanie ukryć oznaki upływu lat. Strach przed starzeniem paraliżuje nas. Z biegiem lat oraz rozwojem mediów coraz mocniej, ponieważ jesteśmy z wielu stron bombardowani negatywnymi treściami. Na każdym kroku wpajane nam są przekonania, że uroda, a z nią nasza wartość, ulatnia się wraz z wiekiem.
Na szczęście psy nie są uwikłane w ludzkie kanony piękna i kult młodości. Jeśli one nie widzą w siwieniu nic złego, to my nie nakładajmy na nich naszych przekonań, przecież zmieniony kolor pyska nie czyni ich gorszymi. Kto wie, być może jesteśmy w stanie nauczyć się od zwierząt, jak żyć w zgodzie z własną siwizną.
PSI SENIOR MA MNIEJSZE SZANSE NA ADOPCJĘ
Jeśli nie my, to skorzystają na tym zwierzęta czekające na adopcję. Starsze psiaki mają najmniejsze szanse na znalezienie stałego domu. Podawanych powodów jest wiele. Część osób twierdzi, że wynika to z chęci wychowania zwierzęcia „według własnych zasad”. Kolejna grupa boi się potencjalnej traumy, która będzie utrudniać życie z psem. Niewątpliwie są to zrozumiałe obawy, ale nie wyjaśniają one całości problemu, a często wynikają z nieznajomości realiów. Wśród dojrzałych zwierząt, częściej do domów stałych trafiają psy, których wygląd nie zdradza ich wieku. Opiekunowie, nawet podświadomie, decydują się na czworonogi bez widocznych oznak starości. Jedną z takich cech jest właśnie siwizna. Czy naprawdę pozwolimy, by kolor pyska decydował o przedłużającej się bezdomności części psów?
WIEK PSA A KŁOPOTY ZE ZDROWIEM
Odpowiadając na to pytanie, może pojawić się krytyczna myśl. Przecież zaawansowany wiek psa oznacza także potencjalne choroby geriatryczne, a z nimi rosnące wydatki. Oczywiście jest to zasadna uwaga. Nie ulega wątpliwości, że wraz ze starzeniem wzrastają kwoty za leczenie. Pamiętajmy jednak, że każdy pies, nawet szczeniak, w pewnym momencie osiągnie wiek, w którym będzie potrzebował pomocy.
Odpowiedzialni opiekunowie, decydując się na przyjęcie pod swój dach psa, powinni przygotować się na ewentualne wydatki. Nigdy nie wiemy, kiedy i w jakim wieku nasz pupil będzie wymagał leczenia. Świadoma opieka nad psami zakłada, że jeśli nie jesteśmy gotowi na ewentualne wydatki, nie decydujmy się na adopcję lub rozważmy zakup ubezpieczenia, których popularność i dostępność wzrasta z roku na rok.
BIOLOGICZNE PODSTAWY SIWIENIA
Gdy spojrzymy na podstawy biologiczne, nie możemy zaprzeczyć, że siwizna to po prostu utrata barwnika w strukturze włosa. Na pierwszy rzut oka jest to bardzo błahy proces, jednak odgrywa znaczną rolę w naszym społeczeństwie. Prosta i zupełnie naturalna zmiana koloru włosów jest przyczyną kompleksów, a w następstwie wstydu. W efekcie napędza ona ogromny rynek proponujący kosztowne rozwiązania w postaci środków do ukrywania siwych włosków.
Nawet jeśli ten proces wywołuje tak intensywne, negatywne emocje w nas samych, postarajmy się nie nakładać naszych interpretacji na zwierzęta, z którymi żyjemy. Przed każdym opiekunem czeka trudne zadanie przyznania, że upływ lat dotyka naszych podopiecznych. Dajmy sobie szansę, by nauczyć się akceptować starość. Cieszmy się chwilami z naszymi czworonogami bez względu na kolor ich pyska. Być może pozwoli nam to zaakceptować własny upływ lat, którego siwienie jest tylko symbolicznym początkiem.
TO TEŻ CIĘ ZAINTERESUJE
Psi senior. Jak o niego zadbać?
Wózkiem przez życie psiego seniora
Badania geriatryczne u psów seniorów
Zastosowanie fizjoterapii w leczeniu psów
Przegląd rynku produktów dla psa-seniora
Opieka nad psem seniorem. O czym należy pamiętać?
Mój pies jest za stary na szkolenie. Czy wiek naprawdę ma znaczenie?
Wybrane dla Ciebie
Czy aby na pewno mruczący kot to szczęśliwy kot?
Kocie mruczenie jest uznawane za jeden z najbardziej relaksujących dźwięków na świecie. Mruczą nie tylko koty domowe, ale także duże, dzikie gatunki. Każdy gatunek wytwarza trochę inny dźwięk, co wynika z różnic anatomicznych. To, co my nazywamy mruczeniem to niskiej częstotliwości wibracje.
czytaj
Które psy są z włosem?
Przyjęło się sądzić, iż psy posiadające włosy nie uczulają. Są więc doskonałe dla alergików. Jakie rasy psów posiadają włosy zamiast sierści?
czytaj
Myślenie, które szkodzi. Mity o psach
Na powszechne wyobrażenia o psach wpływa wiele czynników: antropomorfizacja, kultura i rozrywka (filmy, książki) oraz opowieści przekazywane słownie, które niewiele mają wspólnego z aktualną wiedzą na temat kynologii. Nawet wśród właścicieli psów nadal funkcjonuje wiele mitów o psach. Poniżej znajdziesz najpopularniejsze, fałszywe przekonania na temat psich zachowań oraz sposobu ich funkcjonowania.
czytaj
Co słyszy Twój pupil, gdy mówisz „dobry pies”?
Jednym z popularnych psich mitów jest twierdzenie, że psy rozumieją wyłącznie intonację, a nie znaczenie ludzkiej mowy. Jak jest naprawdę?
Z pewnością nie ma sensu opowiadanie swojemu sznaucerowi, jak było dzisiaj w pracy, bo nasz towarzysz niewiele z tego zrozumie. Nie oznacza to jednak, że psy nie mają zdolności rozumienia niektórych słów.
