• Facebook
• Instagram

Są to zwierzęta problematyczne, właśnie ze względu na swoją inteligencję. Zapewnienie optymalnych warunków papugom będzie wymagać zaangażowania ze strony opiekuna, ale też sporych kosztów: klatka z dobrego materiału czy porządne zabawki mogą mocno uderzyć w portfel. Jeśli jednak po analizie wszystkich za i przeciw, postanawiasz kupić papugi, uważaj na oszustów.

W obecnych czasach całkiem łatwo kupić papugi w każdym większym mieście. Hodowle papug wysypują się jak grzyby po deszczu. Jednak nie każda hodowla będzie miała odpowiednie warunki, socjalizację piskląt, dietę czy nawet komplet badań! Nie daj się oszukać i zobacz jak rozpoznać dobrą hodowlę papug.

„MAGIA RĘCZNEGO KARMIENIA”

Kiedy pół wieku temu pojawiło się wielkie “bum” na sprowadzanie papug z ich naturalnego środowiska, karmienie ręczne wydawało się czymś naturalnym. Dzikich i agresywnych papuzich rodziców podmieniono na strzykawkę i człowieka. Hodowcy zakładali, że jeśli zabiorą jaja, młode ptaki zwiążą się z ludźmi zamiast z dzikimi rodzicami. W ten sposób będą lepszymi “zwierzętami domowymi”. Uważano wówczas, że jest to najlepsza metoda przygotowująca papugi na niewolę, które stworzą silną więź z właścicielem.

Ale czy na pewno? Najnowsze badania jednoznacznie wskazują, że zabranie piskląt od rodziców na wczesnym etapie rozwoju przynosi więcej szkód niż pożytku. Jednak praktyki te stosowane od lat, uważane są za jedyne i słuszne. Stąd też, możemy zobaczyć kuszące oferty o “oswojonych i kochanych ręcznie karmionych papugach”. Bardzo wiele osób wpada w pułapkę ręcznego karmienia i oczekuje, że papuga będzie ułożona i oswojona. Rzeczywistość jednak jest zupełnie inna. Ręczne karmienie nie oznacza oswojenia.

Fot. 2. Większość ręcznie karmionych piskląt jest odbieranych rodzicom, zanim w ogóle dowiedzą się, że są ptakami.

KARMIENIE RĘCZNE, „WYKARMIACZE” I KARMIENIE MIESZANE

Większość papug, które trafiają obecnie na rynek, jest ręcznie karmiona (RK). Hodowcy stosują wiele technik – niektórzy zabierają zalężone jaja, inni zostawiają pisklęta rodzicom na krótki czas. Następnie pisklęta są zabierane i wychowywane przez ludzi. Jeśli ptakom pozwolono wykluć się w gnieździe, często są one wyciągane z gniazda w wieku około dwóch tygodni. Jest to mniej więcej czas, w którym powieki się otwierają. Młode pisklęta odchowywane ręcznie, często trzymane są w inkubatorach, boksach, skrzyniach (czasem pojedynczo, czasem stadnie) aż do momentu odsadzenia.

UNIKAJ „WYKARMIACZY”

Jednym z większych nieporozumień w hodowli papug było pojawienie się tzw. “wykarmiaczy”. Niektórzy hodowcy, “idący na ilość” i jak największe zyski oddają młode pisklęta pod opiekę i wychowanie innym ludziom. Kilkutygodniowe ptaki, zabierane są od rodziców i przewożone w obce miejsce, gdzie poznają obcego człowieka. Dla pisklęcia jest to największy dramat. Ptak traci poczucie bezpieczeństwa, nie rozpoznaje się jako papuga, ponieważ nie ma jak zapoznać się z zachowaniami swojego gatunku.

Fot. 3. Pojedynczo odchowana papuga ma ogromne szanse na pojawienie się problemów behawioralnych w przyszłości.

DRAMAT MŁODYCH PAPUZICH PISKLĄT

Ptaki wychowywane przez rodziców uczą się latać i eksplorować otoczenie wraz z rodzicami. Od nich, uczą się rozpoznawać i komunikować się z innymi osobnikami w stadzie. Uczą się, jak żerować i rozpoznawać zagrożenia środowiskowe. Ary hiacyntowe zostają z rodzicami na dwa lata, tylko po to by nauczyć się otwierać orzechy stanowiące bazę ich diety! Z kolei właściciele ptaków karmionych ręcznie utrzymują, że dzięki RK mogą z papugą utrzymać bliski kontakt fizyczny. Ptak jest związany z człowiekiem, nie odstępuje go na krok (co w oczach wielu osób nadal oznacza dobrą jakość relacji z ptakami). Jednak pisklęta RK nie nabywają umiejętności społecznych niezbędnych do tego, aby były dobrymi ptakami do towarzystwa.

Fot. 4. Ary hiacyntowe spędzają 2 lata z rodzicami, by nauczyć się otwierania orzechów.

NIE POZWÓL SIĘ OSZUKAĆ

Ptaki wychowywane przez rodziców uczą się od rodziców umiejętności społecznych, które umożliwiają im zdrowe i szczęśliwe życie. Ptaki karmione ręcznie często się frustrują, wpadają w różne lęki, neofobie, dokonują aktów autoagresji i nie potrafią się odnaleźć w rzeczywistości, w której ludzie czegoś ciągle od ptaka oczekują. Papuga nie potrafi stawiać granic, w końcu staje się “agresywna” albo męcząca i wylatuje z domu. Do adopcji najczęściej trafiają papugi właśnie w wieku 2-3 lat, kiedy pojawiają się pierwsze poważne problemy behawioralne.

WSPÓŁRODZICIELSTWO

Współrodzicielstwo (opieka nad ptakami w czasie, gdy rodzice je wychowują) to najnowsza praktyka, która wychodzi naprzeciw potrzebom ptasich rodziców i ich potomstwu. W ten sposób ptaki mogą przebywać w gniazdach przez kilka tygodni po odsadzeniu, co umożliwia im socjalizację z innymi ptakami oraz zapewnia ich prawidłowy rozwój. Ptaki częściowo wychowane przez rodziców są łagodniejsze, bardziej pewne siebie i przejawiają mniej lęków. Ponadto ich flora bakteryjna i ogólna odporność są na wyższym poziomie niż u piskląt RK.

Fot. 5. Współrodzicielstwo to najlepsza opcja dla papugi, hodowcy i przyszłego opiekuna.

WIEK I WAGA ZWIERZĘCIA

Kupując papugę z hodowli, musimy zwrócić uwagę na dwa kluczowe parametry: wiek i wagę zwierzęcia. Niestety wielu hodowców odstawia papugi za szybko, sprzedając niedożywione i zbyt młode pisklęta. Świeży opiekun nie zdaje sobie sprawy, że 2 miesięczna papuga nie posiada żadnych umiejętności życiowych i społecznych. Ba! Niektóre papugi sprzedawane są tak szybko, że nie potrafią jeszcze utrzymać się na żerdzi. To oznacza, że teraz opiekun musi papugę nauczyć sztuki życia. Mnóstwo papug jest zbyt szybko odstawianych od ręcznego karmienia. Zmuszane są one niejako do szybszej dojrzałości, jednak bez podstawowych umiejętności papuga szybko wprowadza zachowania zastępcze: agresję, nadmierną wokalizację czy autoagresję.

Fot. 6. Niektórzy pseudohodowcy sprzedają papugi, które nie są w stanie jeszcze samodzielnie utrzymać się na żerdzi.

SOCJALIZACJA I PAPUZIE PRZEDSZKOLA

Socjalizacja to temat pomijany, ale wraca on jak bumerang na konsultacjach behawioralnych po kilku latach życia papugi. To nie jest normalne, że papuga nie umie się bawić. To nie jest normalne, że papuga nie umie jeść warzyw i owoców. I nie jest to normalne, że ptak siedzi cały dzień na ramieniu człowieka. Kiedy zaczniemy postrzegać co jest naprawdę normalne dla papug, w końcu przestaniemy określać gatunki czy niektóre osobniki jako agresywne. One są zbyt inteligentne i zbyt emocjonalne na traumy, które im serwujemy. Papugi są stworzone do aktywności, nie do siedzenia na ramieniu. Wybieraj hodowle, gdzie młode papugi uczą się życia w tzw. przedszkolach. Część hodowców tworzy takie przedszkola dla piskląt. Ptaki z wielu gatunków uczą się życia w stadzie, podpatrują od siebie wzajemnie nowe i przydatne umiejętności.

Fot. 7. Papuzie przedszkola to świetna opcja by socjalizować młode ptaki.

PODSTAWOWE BADANIA U PAPUG

Kwestie prawne w Polsce pozostawiają wiele do życzenia. Papugi możemy zakupić bez żadnych badań, jednak szybko może się okazać, że nasz skrzydlaty podopieczny odleci za tęczowy most. U papug występują niebezpieczne, śmiertelne i wysoce zaraźliwe wirusy, takie jak PBFDV czy wirus Borna. Konieczne jest by papuga miała komplet badań wirusowych. Dobre hodowle poszerzają komplet badań dodatkowo na APV czy chlamydię. Jeśli hodowca nie robi badań i nie zamierza ich zrobić nawet na naszą prośbę, jest to ogromna czerwona flaga!

Fot. 8. Choroba PBFD jest ogromnym zagrożeniem dla papug w hodowlach. Badania na PBFD powinny być obowiązkowe.

WARUNKI HODOWLI PAPUG

Warto jest odwiedzić hodowcę i zobaczyć warunki życia papug. Woliery powinny być czyste i zadbane. Dobrym sygnałem jest dostęp do wolier zewnętrznych i słońca. Warto zwrócić uwagę na higienę oraz ilość odchodów czy resztek jedzenia. Wielkość wolier, ich urządzenie również ma znaczenie. Wiosną i latem w wolierach powinny dominować świeże gałązki i zielenina. Tak naprawdę odwiedzając hodowlę możemy zauważyć wszelkie nieprawidłowości i zadać odpowiednie pytania.

Fot. 9. Hodowca powinien mieć ładne, czyste i zadbane woliery dla papug.

DIETA PAPUG W HODOWLI

Pisklęta RK, które trafiają do nowego domu muszą nauczyć się zdrowej diety, zabawy, żerowania czy nawet kąpieli. Papuga nie wykluwa się z zestawem umiejętności i zachowań. Zupełnie jak ludzki noworodek nie rodzi się ze zdolnością wiązania butów czy trzymania łyżeczki.  Często kiedy do domu trafia młoda papuga, nie potrafi ona się samodzielnie żywić. Opiekunowie poddają się za szybko myśląc, że to ich papuga jest wybredna. Nie, nie jest. Zjedzenie nieznanego pokarmu w naturze może skończyć się śmiercią. Idąc na grzyby, nie znając wyglądu maślaka, możesz przejść przez cały las rosnących maślaków i wrócisz z niczym. Papugi uczą się jeść w stadzie. Jeśli opiekun nie nauczy papugi zdrowej diety, nikt tego za niego nie zrobi. Dlatego tak ważne jest, by papuga posiadała komplet podstawowych umiejętności opuszczając hodowlę.

Fot. 10. Młode papugi muszą się nauczyć co jest jadalne.

PODCIĘTE PAPUZIE LOTKI

Niezwykle ważne jest by papuga osiągnęła zdolność lotu. Niestety część pseudohodowców podcina papugom lotki w celu ich łatwiejszego oswojenia. Co jest oczywistą bzdurą. Papuga bez umiejętności lotu staje się bardziej agresywna, ponieważ nie ma jak uciekać, więc częściej podejmuje się walki. 2 lata temu do naszego stada trafiła młoda piona niebieskogłowa Arya. Jej lotki były brutalnie obcięte, a ogon był wyrwany. Przez 10 miesięcy oswajaliśmy Aryę, która panicznie bała się człowieka. Jednak dopiero gdy wróciła jej zdolność lotu, zaczęła przylatywać na głaskanie. Dla nieoswojonego ptaka możliwość lotu jest nieocenioną poduszką bezpieczeństwa.

Fot. 11. Podcięte lotki Aryi i połamany ogon.

„ONA SIĘ PIERZY”, CZYLI FATALNY STAN PIÓR

Bardzo często młode papugi RK mają fatalny stan upierzenia. Wynika to z wielu czynników, takich jak zbyt tłusta dieta, przymusowe łapanie papugi w celu nakarmienia, stres oraz lęk. Nowo rosnące pióra mogą mieć przebarwienia czy prążki głodowe oznaczające problemy metaboliczne czy złą pracę wątroby. Trzymiesięczne papugi potrafią mieć ogrom przebarwień. Niestety wielu pseudohodowców zbywa pytania o stan upierzenia papugi tekstem, że “papuga się pierzy”. Nie daj się nabrać! Pierzenie jest naturalnym procesem i przebiega bez widocznych zmian.

Fot. 12. Ptak ze zdjęcia nie pierzy się. Ma poważne problemy zdrowotne.

STAN ZDROWIA PAPUG W HODOWLI

Jeśli hodowca nie zaprezentował kompletu badań pisklęcia, uważaj! Brak danych o stanie zdrowia papugi jest ogromną czerwoną flagą. Z powodu wysokich kosztów tychże badań, wielu hodowców rezygnuje z nich u…. tańszych gatunków papug. Jeśli więc decydujesz się na ptaka z niższej półki cenowej, masz niewielkie szanse na otrzymanie potwierdzenia stanu zdrowia. Hodowcom “nie opłaca” się badać tańszych papug, takich jak nimfy, papużki faliste, nierozłączki, modrolotki, łąkówki, lilianki, aleksandretty, mnichy czy wróbliczki.

Dlatego ważne jest, by odwiedzić hodowlę i sprawdzić w jakim stanie żyją ptaki w takiej hodowli. Napuszone papugi, zmrużone oczy, brak aktywności fizycznej, osowienie, ubytki w upierzeniu czy kończynach, złamane dzioby… To wszystko jest sygnałem dla nas, że ptaki nie są w najlepszej kondycji fizycznej.

Fot. 13. Połamane dzioby, ubytki w palcach, brudne i zniszczone pióra świadczą o bardzo złym stanie hodowli.

CZARNA LISTA HODOWCÓW PAPUG

Na grupach na Facebooku można znaleźć strony, gdzie możemy poszukać informacji o danej hodowli. Istnieją strony polecanych hodowców i tzw. “czarna lista”. Warto zapoznać się z opiniami o danej hodowli przed zakupem papugi. Popytać ludzi na grupach i zobaczyć, jak dana hodowla odnajduje się w środowisku Papuziarzy. Ważne jest by nie podejmować decyzji pochopnie i zagłębić się w papuzie środowisko. Niestety kwestie prawne hodowli papug w Polsce są na dramatycznie niskim poziomie. Dzięki rozeznaniu na pewno trafimy do dobrej i polecanej hodowli.

SZUKASZ PAPUZIEJ HODOWLI? ZRÓB TO ROZWAŻNIE I Z GŁOWĄ

Dobra hodowla papug jest kluczowa, by zapewnić dobry start naszym pierzastym podopiecznym. Socjalizacja, odpowiednia, zdrowa dieta, możliwość rozwoju z innymi papugami od pisklęcia czy obecność rodzica na początkowym etapie życia papugi są kluczowe dla zdrowia psychicznego ptaka. Większość papug nigdy nie dorasta do odpowiedniego wieku, który pomaga im rozwinąć solidne zdrowie psychiczne i fizyczne.

Papugi sprzedawane są dużo za wcześnie! Nigdy się o tym nie mówi, ponieważ stało się to czymś normalnym i akceptowanym, podobnie jak skutki, jakie niewłaściwa socjalizacja może mieć w późniejszym życiu. Hodowcy sprzedając niesamodzielne papugi, często nawet nie edukują nowych właścicieli. Nowy opiekun nie zdaje sobie sprawy, że papuga, która trafia do jego domu, tak naprawdę nie jest samodzielna. Dlatego tak ważna jest edukacja przyszłych właścicieli papug.

TO TEŻ CIĘ ZAINTERESUJE

Władza papug nad własnym życiem

Jak urozmaicić papuzie środowisko?

Żywienie papug, czyli nie tylko ziarno

W jaki sposób papugi korzystają ze stóp?

10 sposobów jak zapewnić papugom szczęśliwe życie

Czy siadanie papug na głowie jest objawem dominacji?

Share on Facebook

Tweet