• Facebook
• Instagram

CZYM JEST LĘK WYSOKOŚCI?

Taką trudnością, która pojawia się pomimo poprawnej socjalizacji, wychowania i opieki, mogą być fobie. Jednym z jej przykładów może być akrofobia-lęk przed wysokością. Nazwa ta pochodzi z połączenia greckich słów akos, co oznacza szczyt i phobos, czyli lęk.

Fobia wysokościowa występuje u ludzi ze znaczną częstotliwością. Przyczyną są uwarunkowania ewolucyjne. Prawdopodobnie w organizmie naszych przodków zrodził się naturalny strach przed miejscami potencjalnie niebezpiecznymi, takimi jak kaniony i przepaście. My odziedziczyliśmy go w formie dyskomfortu związanego z wyglądaniem przez okno wieżowca. Pytanie, czy te same podstawy stoją za wyjaśnieniem tego zjawiska u psów, zainspirowały rzeszę badań.

AKROFOBIA U ZWIERZĄT

Naukowcy ustalili, że do rozwinięcia takich mechanizmów potrzebne jest poczucie głębi obrazu. W uproszczeniu polega to na możliwości dostrzeżenia dziury w płaskiej powierzchni. Badania eksperymentalne dowiodły, że psy mają takie zdolności, ale ich poziom różni się w zależności od budowy czaszki i umiejscowienia oczu. Badaniom towarzyszyła również analiza anatomiczna.

Inni badacze zwrócili uwagę, że świadomość niebezpieczeństwa związanego z wysokościami wzrasta z wiekiem. Szczenięta są więc bardziej narażone na upadki z wyższych miejsc. Na szczęście ich układ kostny dojrzewa nawet do 24 miesiąca życia, co pozwala w wielu przypadkach uniknąć złamań. Szczególnie narażone są także psy w przypływie silnych emocji czy podczas tak zwanych „zoomies”, czyli nagłego przypływu energii. Opiekunowie znają go w postaci psów biegających w kółko po całym mieszkaniu. Pamiętajmy o tych przypadkach i zwróćmy uwagę na zabezpieczenie potencjalnie niebezpiecznych miejsc zawczasu.

DLACZEGO NIEKTÓRE OSOBNIKI DOŚWIADCZAJĄ NADMIERNEGO STRACHU I STRESU?

Psy, tak jak ludzie, różnią się między sobą. Każde z nich odziedziczyło skłonność do unikania sytuacji niebezpiecznych, ale tylko u niektórych przybierze ona formę panicznych reakcji. Najczęstszą formą manifestacji psiej akrofobii jest kategoryczna odmowa korzystania ze schodów. Jest to najczęściej obserwowany scenariusz, ponieważ nie każdy pies w swoim życiu spotka się z wyższą przeszkodą.

O ile niechęć do schodzenia może być objawem lęku, o tyle należy się zastanowić czy nie stoi za tym próba uniknięcia bólu. Psy ze schorzeniami w obrębie układu ruchu, szczególnie te w starszym wieku, mogą odczuwać dyskomfort związany z tą czynnością. I w konsekwencji mogą odmówić jej wykonywania. W takiej sytuacji należy udać się do lekarza specjalisty.

Kolejnym przypadkiem, w którym możemy spotkać się z reakcją lękową, jest przechodzenie przez mosty. Część psów po wejściu na platformę zaczyna sygnalizować strach. Bardzo ciekawym zjawiskiem jest tak zwane chodzenie na szerokiej podstawie. Polega to na rozstawianiu kończyn w celu oddalenia punktów podparcia i zwiększenia stabilności chodu. Poruszanie się w ten sposób wygląda trochę niezgrabnie, ale w rzeczywistości pomaga utrzymać równowagę.

JAK MOŻESZ POMÓC PSU ZMAGAJĄCEMU SIĘ Z LĘKIEM WYSOKOŚCI?

Skoro znamy już potencjalne przyczyny i sytuacje stresowe, pozostaje nam co najmniej jedno pytanie. Jak radzić sobie z psem, którego funkcjonowanie utrudnione jest przez doświadczenia fobii? Przede wszystkim musimy się nauczyć interpretować mowę ciała i sygnały lękowe pupila. Do najczęstszych należą drgawki, skomlenie, ucieczka czy niekontrolowane wypróżnianie. W ekstremalnych sytuacjach reakcja może przerodzić się w agresję. Jeśli takie zachowanie zwróci naszą uwagę, udajmy się do lekarza weterynarii.

Po konsultacji prawdopodobnie czeka nas spotkanie z behawiorystą, który zaproponuje możliwości terapii. Być może ulgę psu przyniosą treningi lub sesje odczulania na dane bodźce. Jeśli ta współpraca nie przyniesie pożądanych efektów, kolejną opcją są leki uspokajające. Tutaj alternatyw jest wiele, a decyzję o wdrożeniu konkretnej substancji podejmie lekarz. Musimy jednak pamiętać, że leczenie farmakologiczne nie rozwiąże źródła problemu, a jedynie zmniejszy objawy. Może być to pomocne w dalszej pracy behawioralnej nad fobią.

NIE NALEŻY MYLIĆ STRACHU Z FOBIĄ

Jednakże świadomość ryzyka, czy nawet strach związany z przebywaniem na krawędzi wysokiej powierzchni, a fobia przed taką sytuacją to dwie zupełnie odmienne rzeczy. Różnica jest zauważalna w reakcji na dany czynnik stresujący. Jeśli strach jest umiarkowany, a pies zachowuje się niepewnie, ale adekwatnie do sytuacji oraz gdy strach mija stosunkowo szybko, możemy uznać to za normalny objaw strachu. Jednakże jeśli zachowanie naszego zwierzęcia wydaje się niewspółmierne z bodźcem, powinniśmy zastanowić się, czy nie mamy do czynienia z fobią.

PODSUMOWANIE

Mając pod opieką psa z jakąkolwiek formą zaburzeń lękowych łatwo nam stracić nadzieję na poprawę stanu naszego ukochanego czworonoga. Nie jest to łatwa sytuacja, ale pamiętajmy, że nie jesteśmy w niej sami. Wielu opiekunów boryka się z tym problemem. Pomocy możemy szukać u behawiorystów czy lekarzy specjalistów, których wiedza i doświadczenie na pewno przydadzą się w zwalczaniu fobii.

ZOBACZ TEŻ

Czy Twój pies może mieć klaustrofobię?

Pies lekiem na choroby u ludzi?

Kynofobia, czyli lęk przed psem

Share on Facebook

Tweet