• Instagram
• Facebook

PIERWSZE PAPUGI W HODOWLACH

Kiedy praktyki zabierania papug z ich naturalnego środowiska, zostały zakazane, hodowcy nie zrezygnowali z karmienia ręcznego. Zakładali, że jeśli wykarmią papugi ręcznie, ptaki te zwiążą się blisko z ludźmi. Uważano wówczas, że jest to najlepsza metoda przygotowująca papugi na niewolę oraz na najlepsze relacje z człowiekiem.

JAKIE SĄ WYNIKI BADAŃ?

Najnowsze badania jednoznacznie wskazują, że zabranie piskląt od rodziców na wczesnym etapie rozwoju przynosi więcej szkód niż pożytku. Jednak praktyki te stosowane od lat, uważane są za jedyne i słuszne. Hodowcy twierdzą, że ręcznie hodowane ptaki są bardziej oswojone i ufne wobec ludzi, w związku z czym staną się bardziej pożądanymi i “łatwiejszymi w obsłudze” zwierzętami domowymi.

NIEKONTROLOWANY ROZWÓJ HODOWLI

Najlepsi hodowcy starają się podążać za badaniami naukowymi, praktykując chów ręczny mieszany. Niestety nie wszystkie ptaki mają zapewnione warunki, opiekę medyczną. Często też pozbawione są jakiejkolwiek socjalizacji w okresie pisklęcym. Takich miejsc jest coraz więcej, w końcu papugi są dostępne praktycznie w każdym większym mieście. Stworzenie swojej własnej hodowli jest obecnie dużo łatwiejsze, niż kiedykolwiek wcześniej. Spowodowało to wysyp pseudo hodowli, pojawienie się wykarmiaczy, a także rozprzestrzenienie się chorób ptasich.

Fot. 2.  Wykarmiacze zajmują się odchowem piskląt hodowców. Taka papuga od najwcześniejszych tygodni zna tylko zachowania człowieka.

RĘCZNE KARMIENIE PAPUG

Większość papug, które trafiają obecnie na rynek, jest ręcznie karmiona (RK). Hodowcy stosują wiele technik. Niektórzy zabierają zalężone jaja, inni zostawiają pisklęta rodzicom na krótki czas. Następnie pisklęta są zabierane i wychowywane przez ludzi. Sposobów ręcznego karmienia też jest sporo. Jeśli ptakom pozwolono wykluć się w gnieździe, często są one wyciągane z gniazda w wieku około dwóch tygodni. Jest to mniej więcej czas, w którym powieki się otwierają. Młode pisklęta odchowywane ręcznie, często trzymane są w inkubatorach, boksach, skrzyniach (czasem pojedynczo, czasem stadnie) aż do momentu odsadzenia.

Fot. 3. Smutną praktyką jest odchów piskląt pojedynczo. Taka papuga nie poznaje zachowań swojego gatunku.

ZABURZENIE NATURALNYCH CYKLÓW ROZWOJU PAPUGI

Na wolności rodzice, których pisklęta zginęły w wyniku np. ataku drapieżnika, ponownie rozpoczną cykl reprodukcyjny. To samo dzieje się z ptakami trzymanymi w niewoli. W ten sposób hodowcy namawiają ptaki do składania wielu lęgów w ciągu roku, uzyskując w ten sposób dodatkowy dochód. Inni pozbywają się młodych piskląt i oddają je w ręce wykarmiaczy. Dzięki temu mają dużo mniej pracy, ponieważ odchów ręczny wymaga karmienia wielokrotnie w ciągu dnia.

Fot. 4. Wykarmienie większej ilości piskląt zajmuje wiele czasu. Karmienie takie odbywa się nawet co 2 godziny.

WADY RĘCZNEGO KARMIENIA PAPUG

Od lat 90. ubiegłego wieku do chwili obecnej, niektórzy hodowcy i weterynarze zaczęli zauważać, że ręczne karmienie ptaków nie przynosi efektów. W ciągu ostatnich trzydziestu lat przeprowadzono badania dotyczące zalet i wad karmienia ręcznego. Karmienie ręczne nie przynosi żadnych korzyści dla rodziców ani piskląt; a w rzeczywistości ma wiele wad.  Z tych badań i obserwacji wynika, że pisklęta karmione ręcznie nie są ani tak zdrowe fizycznie, ani odporne psychicznie jak pisklęta wychowane przez rodziców. Ponadto wiele par hodowlanych odmówiło już rozmnażania się z frustracji spowodowanej brakiem pozwolenia na wychowywanie piskląt zgodnie z zamierzeniami natury.

PISKLAK CHOWANY PRZEZ RODZICA

Ptaki wychowywane przez rodziców uczą się latać i eksplorować otoczenie. Od rodziców uczą się rozpoznawać i komunikować się z innymi osobnikami w stadzie. Uczą się, jak żerować i rozpoznawać zagrożenia środowiskowe. Ary hiacyntowe zostają z rodzicami na dwa lata, tylko po to by nauczyć się otwierać orzechy stanowiące bazę ich diety!

Fot. 5. Ary hiacyntowe zostają z rodzicami nawet 2 lata, by nauczyć się otwierać orzechy stanowiące bazę ich diety.

OPINIE O RĘCZNYM KARMIENIU PAPUG

Właściciele ptaków karmionych ręcznie utrzymują, że dzięki RK mogą z papugą utrzymać bliski kontakt fizyczny. Ptak jest związany z człowiekiem, nie odstępuje go na krok (co w oczach wielu osób nadal oznacza dobrą jakość relacji z ptakami). Jednak pisklęta RK nie nabywają umiejętności społecznych. Umiejętności te są potrzebne by stworzyć zdrowe relacje z człowiekiem.

Fot. Na zdjęciu z lewej Ada Włoch – autorka artykułu, zoopsycholog, członkini Międzynarodowego Stowarzyszenia Konsultantów ds. Zachowania Zwierząt. Na całym świecie, na 6 kontynentach do IAABC należy obecnie ponad 3500 osób.

ZAUWAŻ RÓŻNICĘ

Ptaki wychowywane przez rodziców uczą się od rodziców umiejętności społecznych, które umożliwiają im zdrowe i szczęśliwe życie. Ptaki karmione ręcznie często się frustrują, wpadają w różne lęki, neofobie, dokonują aktów autoagresji i nie potrafią się odnaleźć w domowej rzeczywistości. Papuga nie potrafi stawiać granic, w końcu staje się “agresywna” albo “męcząca” i wylatuje z domu.

NAJNOWSZE TECHNIKI ODCHOWU PISKLĄT

Współrodzicielstwo (opieka nad ptakami w czasie, gdy rodzice je wychowują) to najnowsza praktyka, która wychodzi naprzeciw potrzebom ptasich rodziców i ich potomstwu. W ten sposób ptaki mogą przebywać w gniazdach przez kilka tygodni po odsadzeniu. Umożliwia im to socjalizację z innymi ptakami oraz zapewnia ich prawidłowy rozwój. Osoby chcące dokonać zakupu papugi należy zachęcać, aby szukały ptaków wychowywanych chociaż częściowo przez rodziców.  Warto też poinstruować, na co zwrócić uwagę u nowego ptaka przed jego zakupem (badania na wirusy, odpowiednia waga pisklęcia, etc.).

Fot. 6. Dobrą praktyką jest odchów grupowy. Dzięki niemu młode papugi uczą się socjalizacji i zachowań stadnych.

POMIJANA SOCJALIZACJA PAPUG

Socjalizacja to temat pomijany, ale wraca on jak bumerang na konsultacjach behawioralnych po kilku latach życia papugi. To nie jest normalne, że papuga nie umie się bawić. To nie jest normalne, że papuga nie umie jeść warzyw i owoców. I to nie jest normalne, że ptak siedzi cały dzień na ramieniu człowieka. Kiedy zaczniemy postrzegać, co jest naprawdę normalne dla papug, w końcu przestaniemy też określać gatunki czy niektóre osobniki jako agresywne. One są zbyt inteligentne i zbyt emocjonalne na traumy, które im serwujemy.

Fot. 7.  Wiele ręcznie karmionych papug dokonuje aktów autoagresji z powodu frustracji i narastających lęków.

TO TEŻ CIĘ ZAINTERESUJE

Jak zapewnić papudze rozrywkę?

Władza papug nad własnym życiem

Jak urozmaicić papuzie środowisko?

Żywienie papug, czyli nie tylko ziarno

Jak rozpoznać dobrą hodowlę papug?

W jaki sposób papugi korzystają ze stóp?

10 sposobów jak zapewnić papugom szczęśliwe życie

Czy siadanie papug na głowie jest objawem dominacji?

Share on Facebook

Tweet