Dlaczego papugi dziobią? Analiza przyczyn dziobania i agresji u papug
Czas czytania: 8 min
OSTATECZNY SYGNAŁ OD PAPUGI
Dziobanie jest ostateczną formą przekazu, która jest zrozumiała dla właściciela. To znaczy, że po drodze papuga mogła wysyłać sygnały, które zostały zignorowane. W ten sposób papuga nauczyła się, że nie ma sensu wydawać energii na komunikację z człowiekiem, ponieważ człowiek i tak nie rozumie, co papuga chce przekazać.
Mowa ciała papug może być bardzo widoczna, ale może być też niezwykle subtelna. Jeśli człowiek nie rozumie mowy ciała i nie potrafi jej odczytać, to tylko dziobanie będzie taką formą przekazu, która będzie dla właściciela jasna. Stąd często pojawiają się stwierdzenia, że papuga “dziobie bez powodu”, “jest agresywna” czy “atakuje znienacka”. Oczywiście, że możemy być dziobnięci znienacka, jeśli nie mamy pojęcia co ptak próbuje nam przekazać.
JAKIE SĄ NAJCZĘSTSZE PRZYCZYNY DZIOBANIA?
Papugi mogą dziobać, gdy czują się zagrożone lub niepewne. Nowe otoczenie, nieznajome osoby lub zwierzęta, a nawet nowe przedmioty mogą wywołać lęk. Dziobanie w takich sytuacjach jest próbą obrony. Jeśli papuga boi się i wysyła sygnały świadczące o lęku, a człowiek nie jest zdolny do ich odczytania, papudze pozostaje dziobnąć. Papugi, które nie miały odpowiedniej socjalizacji, mogą być bardziej skłonne do agresji. Brak kontaktu z ludźmi lub innymi ptakami w młodym wieku może prowadzić do lęku i agresji w późniejszym życiu.
Zdjęcie 2. Zaczepki, próby głaskania papugi, która nie ma na to ochoty bardzo często będą kończyć się dziobnięciem.
Papugi, które nie miały odpowiedniej socjalizacji, mogą być bardziej skłonne do agresji. Brak kontaktu z ludźmi lub innymi ptakami w młodym wieku może prowadzić do lęku i agresji w późniejszym życiu. Szczególnie jeśli kontakt z człowiekiem jest na tyle bliski, że papuga chce stworzyć parę i zbudować gniazdo. Niestety ataki i terytorializm są bardzo często winą człowieka i jego zaniedbań. Papuzie towarzystwo, stymulujące i zmienne środowisko, możliwości żerowania i eksploracji pomagają rozwiązać ten problem. Niestety gdy w grę wchodzą hormony, konieczne będzie kompleksowe podejście do sprawy i konsultacje behawioralne z behawiorystą lub zoopsychologiem.
Zdjęcie 3. Odpowiednio prowadzona papuga będzie potrafiła odnaleźć się wśród obcych ludzi. Niestety wiele papug toleruje tylko swoich opiekunów.
Papugi mogą dziobać, gdy odczuwają ból lub dyskomfort. Problemy zdrowotne, takie jak choroby, urazy lub problemy z piórami, mogą prowadzić do agresji. Ważne jest, aby regularnie sprawdzać zdrowie swojego ptaka i konsultować się z weterynarzem. W trakcie pierzenia papuga może być bardziej drażliwa i nerwowa, ponieważ nowo rosnące pióra są bogato unerwione i unaczynione. Również papugi żywione ubogą dietą mogą mieć niedobory, problemy ze zdrowiem, przewlekłym bólem czy zapaleniem wątroby. “W zdrowym ciele, zdrowy duch” odnosi się również do papug.
Zdjęcie 4. Papugi należy głaskać tylko po głowie. W okresie pierzenia papuga może być bardziej nerwowa i drażliwa. Musimy uszanować okres pierzenia.
PAPUGI POTRZEBUJĄ STYLUMACJI UMYSŁOWEJ I FIZYCZNEJ
Papugi są inteligentnymi stworzeniami, które potrzebują stymulacji umysłowej i fizycznej. Brak odpowiednich zabawek, interakcji i aktywności może prowadzić do frustracji i nudy, co z kolei może wywołać dziobanie. Niestety bardzo często to z winy człowieka papuga zaczyna dziobać. Zwykle zaczyna się od podskubywania twarzy, uszu, okularów czy biżuterii, by zwrócić uwagę człowieka. Jeśli nie ukrócimy takich zachowań, papuga szybko nauczy się, że dziobanie i zaczepki są idealnym sposobem komunikacji z człowiekiem. Długie przesiadywanie na ramieniu powoduje nudę, a ta w pewnym momencie może przerodzić się we frustrację.
Zdjęcie 5. Niestety człowiek bardzo często uczy papugę, że dziobanie może być codzienną formą komunikacji.
Niektóre papugi mogą wykazywać również wyolbrzymiony lęk wobec pewnych przedmiotów – niektóre papugi mogą atakować słoiki, łyżki, etc. Czasem lęk ten wydaje się bezpodstawny, ale jeśli papuga wykazuje zachowania agresywno-lękowe wobec takich przedmiotów, to należy to uszanować. Nie jesteśmy często w stanie stwierdzić skąd taki lęk się pojawił. Jeśli wiemy, że papuga nerwowo atakuje pewne przedmioty w naszych rękach, konieczna jest terapia behawioralna i praca z takim problemem.
Znaczna część papug lubi podgryzać buty czy stopy człowieka. Wiele papug próbuje bawić się z palcami u stóp, próbuje je nawet nakarmić! Skąd wynika to zainteresowanie wobec stóp człowieka? Niestety nie znamy odpowiedzi na to pytanie. Natomiast wiele papuziarzy raportuje, że ich papugi wykazują nadmierne zainteresowanie stopami.
Zdjęcie 6. Papugi bardzo często atakują buty, stopy czy palce u stóp. Może to być też forma zabawy i nadmiernego zainteresowania naszym obuwiem.
JAK RADZIĆ SOBIE Z DZIOBANIEM I AGRESJĄ U PAPUG?
Pierwszym krokiem w radzeniu sobie z dziobaniem jest zrozumienie, dlaczego papuga dziobie. Obserwacja ptaka i identyfikacja potencjalnych wyzwalaczy może pomóc w znalezieniu odpowiedniego rozwiązania.
Regularne socjalizowanie papugi z ludźmi i innymi ptakami może pomóc w redukcji lęku i agresji. Szkolenie papugi za pomocą pozytywnych wzmocnień może również przynieść dobre rezultaty. Jeśli ataki są uciążliwe i częste, warto skorzystać z pomocy zoopsychologa lub behawiorysty, który pomoże opracować terapię i zarządzanie problemem.
Zapewnienie papudze odpowiednich zabawek, gier i aktywności może pomóc w zmniejszeniu frustracji i nudy. Codzienna interakcja z ptakiem i zapewnienie mu czasu poza klatką są kluczowe. Papugi wymagają ciągłej stymulacji fizycznej i umysłowej. Nuda bardzo często jest przyczyną wielu problematycznych zachowań w niewoli. Niestety bardzo często to człowiek jest odpowiedzialny za dziobanie. Nieprawidłowe obchodzenie się z papugą, brak znajomości mowy ciała zwierzęcia mogą być frustrujące dla papugi, więc ta w ostateczności zaczyna korzystać z mocy swojego dzioba.
Zdjęcie 7. Nieprawidłowe obchodzenie się z papugą, brak poszanowania jej granic ciała są niestety częstym powodem ataków i dziobania papug w niewoli.
Dziobanie i agresja u papug mogą wynikać z różnych przyczyn, takich jak strach, brak socjalizacji, terytorialność, ból, dyskomfort, frustracja i nuda. Zrozumienie tych przyczyn i zastosowanie odpowiednich strategii zarządzania może pomóc w minimalizowaniu tego zachowania. Pamiętaj, że każda papuga jest inna, a indywidualne podejście i cierpliwość są kluczowe w pracy z tymi niezwykłymi ptakami.
TO TEŻ MOŻE CIĘ ZAINTERESOWAĆ
Jak zapewnić papudze rozrywkę?
Władza papug nad własnym życiem
Jak urozmaicić papuzie środowisko?
Żywienie papug, czyli nie tylko ziarno
Jak rozpoznać dobrą hodowlę papug?
W jaki sposób papugi korzystają ze stóp?
10 sposobów jak zapewnić papugom szczęśliwe życie
Czy siadanie papug na głowie jest objawem dominacji?
Świergotki w domu – charakterystyka, zachowanie, opieka
Jak zadbać o dobrostan papugi? Rozmowa z zoopsycholożką i biolożką Adą Włoch (podcast, zdjęcia)
Wybrane dla Ciebie
Jakie zwierzęta są najczęściej wybierane na domowe pupile?
Na świecie żyje obecnie nawet ponad miliard zwierząt towarzyszących. Częściej, do ich opisu, posługujemy się angielską nazwą pets, a to jakie gatunki dominują pod względem liczebności w tej grupie, zależy od miejsca na świecie.
czytaj
Podstawy opieki nad królikiem. Co musisz wiedzieć przed adopcją?
Króliki coraz częściej są wybierane jako domowi towarzysze. Co powinieneś wiedzieć, zanim zaprosisz uszaka pod swój dach?
czytaj
Psy i ich właściciele. Czy upodobniają się do siebie nawzajem?
Czy to prawda, że psy są podobne do swoich właścicieli zarówno pod względem charakteru, jak i cech wyglądu? Tę teorię, która wydaje się zwykłym stereotypem lub rozpowszechnianym dla żartu mitem, potwierdziły badania naukowe, a dowody na jej prawdziwość przedstawiają również behawioryści oraz psychologowie.
czytaj
Leczenie żółwi
Nie płaczą, nie wyją, nie wydają dźwięków… Skąd możemy wiedzieć, co dolega żółwiom? I na co się je leczy?
czytaj
