• Facebook
• Instagram

Dlaczego więc wciąż na ulicach możemy spotkać młode psy z takimi modyfikacjami? Prostej odpowiedzi nie ma, ale wskazówek można doszukiwać się w zależności popyt-podaż. Dopóki opiekunowie będą chcieli modyfikować swoje psy, ten proceder nie zniknie.

NA CZYM POLEGA ZABIEG KOPIOWANIA?

Na czy polega okrucieństwo związane z kopiowaniem uszu i ogona? Zabieg chirurgiczny wykonuje się do 12 tygodnia życia psa, kiedy chrząstki w wybranych częściach ciała są jeszcze wystarczająco miękkie. Wykonaniem takiej procedury powinien zająć się lekarz weterynarii z wykorzystaniem środków znieczulających.

Niestety w rzeczywistości opiekunowie, szukając oszczędności, często decydowali się na skorzystanie z usług niewykwalifikowanych osób. A ci ostatni, nie zważając na dobrostan psa, pozbywali je części ciała bez zachowania standardów higieny czy zapobiegania bólu. Następnie pies przez kilka tygodni chodził w bandażach, które miały na celu ukształtowanie uszkodzonej tkanki w pożądany kształt. W przypadku uszu chodziło o to, by utrzymać je w pionie.

DLACZEGO KRZYWDZIMY ZWIERZĘTA?

Biorąc pod uwagę ogrom cierpienia, automatycznie w naszej głowie pojawia się pytanie: dlaczego opiekunowie decydują się na takie modyfikacje? Przyczyn jest wiele. Jedną z najbardziej znaczących jest kwestia utrzymania sztywnego wzorca rasy, rzekomo w celu zwiększenia użyteczności psa dla opiekuna. Nie bez powodu kopiowaniu poddawane były rasy obronne takie jak doberman, Cane corso, czy bokser. Pionowo ustawione uszy rzekomo miały zapewniać pożądany groźny wygląd. To przeświadczenie doprowadziło do powstania wizji idealnego, bo pozbawionego opadających uszu przedstawiciela rasy.

Należy jednak pamiętać, że o ile kiedyś wzorzec rasy wskazywał na potrzebę kopiowania, o tyle po wprowadzeniu zakazu w 2012 roku każdy pies ze zmodyfikowanymi uszami, urodzony po tej dacie, zostanie zdyskwalifikowany z wystawy. Jedynym dopuszczalnym przypadkiem jest, sytuacja, gdy zabieg ten wykonany był ze względów zdrowotnych i potwierdzony zostanie pismem wystawionym przez lekarza weterynarii.

W przypadku ogona przyczyny leżały w użytkowości i rzekomym bezpieczeństwie czworonoga. Miało to pomóc zwierzętom w walce z napastnikiem, ponieważ usuwając wystające elementy, utrudnione było dosięgnięcie psa. W dzisiejszych czasach kopiowanie ogona pomaga zdobyć przewagę w nielegalnych walkach psów, które mimo zakazu nadal odbywają się w naszym kraju.

JAKIE SĄ SKUTKI KOPIOWANIA?

Skutków kopiowania jest wiele, ale możemy je podzielić na zdrowotne, behawioralne i społeczne. Najpoważniejsze z pewnością są te dotyczące dobrostanu fizycznego. W ogonie psa znajdują się zakończenia nerwów biegnących przez całą długość rdzenia kręgowego. Ich uszkodzenie, zwane syndromem końskiego ogona, powoduje poważne zmiany neurologiczne. Wśród nich warto wymienić niedowład kończyn, czy problemy z utrzymaniem moczu i kału.

Jeśli chodzi o behawior, trudności wynikają z zaburzonej komunikacji międzyosobniczej. Patrząc na interakcję dwóch czworonogów, widzimy masę ruchów i sygnałów z ciała. Dla nas są one zrozumiałe jedynie w niskim stopniu, ale dla innego pupila mówią wszystko. Dzięki ułożeniu uszu i ogona zwierzęta są w stanie odczytać zamiary naszego pupila. Jeśli pozbawimy go elementów niezbędnych do przekazywania mowy ciała, to tak jakbyśmy siebie pozbawili języka. W konsekwencji psy bez ogona i z modyfikacją uszu częściej padają ofiarą ataków i wdają się w konflikty, ale niekoniecznie je wywołują.

Jeśli chodzi o aspekt społeczny, to tutaj sprawa leży bardziej w naszym postrzeganiu takich psów niż w ich ciele. Nie bez powodu, gdy widzimy nagłówek o napaści psa na dziecko, w głowie rysuje nam się obraz wielkiego boksera z nastroszonymi uszami. Jest to oczywiście stereotyp, którym posługujemy się, by ułatwić sobie zilustrowanie sytuacji. Nie ma żadnych przesłanek, by sądzić, że to właśnie psy pozbawione konkretnych części ciała będą bardziej skłonne do agresji. Jednakże lata praktyki kopiowania, w celu zwiększenia strachu przed danym psem, pozostawiły ślad w naszej zbiorowej świadomości. Efektem tego jest niechęć do kontaktu z takimi zwierzętami, co utrudnia ich socjalizację, a to nasila trudności w sytuacjach społecznych.

Ma to także przełożenie na znaczną liczbę takich psów w schroniskach na całym świecie, a tam, gdzie praktykowana jest eutanazja zwierząt w takich placówkach, w praktyce oznacza to ich zwiększoną śmiertelność.

PODSUMOWANIE

Patrząc na historię kopiowania, która sięga prawdopodobnie starożytności, moglibyśmy zrozumieć powody, dla których ta procedura zyskała popularność w tamtych czasach. Zrozumienie przesłanek stojących za daną praktyką, nie oznacza jej usprawiedliwienia. Czasy się zmieniły, a nasza świadomość zagrożenia, jakie niesie za sobą ta procedura, możemy spokojnie uznać, że kopiowanie jest niepotrzebne, a nawet okrutne.

Mimo to jest ono nadal legalne na przykład w Stanach Zjednoczonych czy Rosji. Mamy nadzieję, że i te kraje uznają dobrostan naszych pupili za ważniejszy od sztucznego ideału groźnego psa. Tymczasem to, co my możemy zrobić to przede wszystkim edukować siebie i innych o szkodliwości tego procederu, bo gdy zniknie zapotrzebowanie, znikną także nielegalne miejsca, gdzie wciąż możemy krzywdzić nasze zwierzęta w imię nieaktualnych standardów.

TO TEŻ CIĘ ZAINTERESUJE

Psy w innych kulturach

Operacje plastyczne u psów

Czy kot może żyć bez ogona?

Sytuacja zwierząt na Bałkanach

Dlaczego pies goni swój ogon?

Uszy i nosy – o nie też trzeba dbać!

10 najgroźniejszych zwierząt świata

Sytuacja zwierząt w Turcji, czyli koci raj na tureckiej ziemi

Jak działa psi słuch, czyli dlaczego Twój pies wybrałby Beethovena zamiast Sanah?

Share on Facebook

Tweet